www.timberships.fora.pl

Napoleon7

Panie Krzysztofie, mam kolejne pytanie. Chodzi mianowicie o okręt, który pod flagą brytyjską nazywał się Saint Eustatius. Tonaż 514 (363?) ton, uzbrojony w 20 armat 9 funtowych. Zdobyty został podobno podczas zajęcia przez Rodneya wyspy St. Eustatius na początku lutego 1781 roku. Lyon wymienia go na s. 220, Winfield na stronie 272. Przy czym ten ostatni podaje (Lyon nic nie wspomina o pochodzeniu tego okrętu poza tym, że był to okręt eks holenderski), że był to eks holenderski Graaf (de Graaf). Holendrzy budowali dużo takich małych "8-funtowych" fregat w typie brytyjskich "post shipów", rzecz w tym, że nie znalazłem w żadnej znanej mi liście okrętów holenderskich jednostki o tej nazwie. Ani podobnej, który zostałby zajęty na St. Eustatius lub w okolicy. Co więcej, pisząc ową książkę o wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych, jestem akurat przy zajęciu tej wyspy (skądinąd arcyciekawy epizod, choć w ujęciu finansowo-prawnym a nie militarnym, mówiący też wiele o samym Rodneyu) i w żadnej relacji, dokumencie, nie ma mowy o tym, by podczas zajmowania wyspy Brytyjczycy zdobyli jakiś inny okręt holenderski niż fregatę Mars (oraz 5 amerykańskich jednostek korsarskich i ok. 130 statków). W dwa dni później zajęli jeszcze konwój 30 statków eskortowanych przez liniowiec Mars (zbieżność nazw, sam się dziwię, że Holendrzy dwa różne okręty nazwali tak samo), ale i tam nie było żadnej małej fregaty de Graaf. Może to był jakiś okręt kompanijny? Zdobyte jednostki Brytyjczycy odesłali do kraju z konwojem Hothama w marcu (tym, który później przechwycił La Motte-Picquet), ale według danym z Winfielda, Saint Eustatius do końca wojny (zaraz po jej zakończeniu został sprzedany) nie opuszczał Indii Zachodnich. Czy ma Pan jakiś pomysł co to był za okręt?

kgerlach

Niestety nie wiem i obawiam się, że bardzo trudno będzie to ustalić. W papierach na St. Eustatius (St. Eustache, St. Eustatia) panował niesamowity chaos, ponieważ nagminnie fałszowano dokumenty, aby ochronić rozmaite nielegalne posunięcia, korzystając z neutralności wyspy. Oczywiście jakiś dozorowiec holenderskiej Kompanii Zachodnioindyjskiej przyszedł mi do głowy, ale nie mam jak tego sprawdzić. Anglicy też niewiele o nim wiedzą, bo chociaż Winfield sugeruje nawet nazwę, to nie podaje ani portu ani daty budowy (jak zwykle czyni w stosunku do jednostek zdobycznych), czyli też nie mógł tego dojść. Zresztą Clowes utrzymywał, że również w służbie holenderskiej żaglowiec miał się nazywać St. Eustatia, a znane mi opracowania holenderskie nic nie wiedzą ani o Graaf (de Graaf), ani o St. Eustatia. Wymiary podane przez Wienfielda, przeliczone na stopy holenderskie, sugerują jednostkę holenderskiej siódmej rangi, a sporo z nich zniknęło z list właśnie w 1781. Takie określenie z reguły oznacza przekształcenie w kraju w hulk czy rozbiórkę, ale może jednak jedno z nich dotyczy okrętu zagarniętego przez Anglików. Z kolei nagminność fałszowania dokumentów i pływania pod fałszywymi banderami nie pozwala nawet na wykluczenie któregoś z zagarniętych statków (w tym korsarskich) i to dowolnego pochodzenia. Ponieważ po zajęciu okręt nigdy nie opuścił Indii Zachodnich, admiralicja brytyjska nie miała ani motywu, ani możliwości przyjrzenia mu się bliżej.

Napoleon7

Tak czy inaczej, dziękuję za odpowiedź. Można by powiedzieć, że skoro Pan nic na temat tego okrętu nie wiem, to już nigdzie nic nie znajdę... Smile

To też jest już coś. Czyli, trzeba to będzie jakoś wyjaśnić w przypisie.
Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam!

PS.
To chyba jednak był jakiś lokalny okręt patrolowy/strażniczy. Umknęło bowiem mojej uwadze, że gubernator tej wyspy nazywał się Johannesa de Graaf. Zbieżność dająca wiele do myślenia. Stąd i niepodobieństwem jest znalezienie tej jednostki na listach floty holenderskiej, bo nie był to okręt wojenny Zjednoczonych Prowincji w pełnym tego słowa znaczeniu, tylko jakaś lokalna jednostka kolonialna. Ale kto i kiedy go zbudował - nadal nie wiem.

PPS.
Chyba już wiem co to był za okręt, a w każdym razie gdzie należy cokolwiek o nim szukać! Otóż nie był to okręt holenderski tylko amerykański! Jednostka korsarska 26-działowa, nazwana de Graaf na część gubernatora, który jako pierwszy oddał salut jednostce amerykańskiej - Andrew Doria - uznając flagę nowego państwa (w 1776 roku). Co prawda stany Generalne "unieważniły" później ten salut uznając go za niebyły pod wpływem brytyjskich protestów, ale fakt ten pamiętali i Amerykanie i Brytyjczycy (w tym Rodney). W Dictionary of American Naval Fighting Ships ani w Silverstonie go nie ma, ale można się tego spodziewać, bo była to jednostka korsarska a nie kontynentalna ani nawet stanowa. Informację zaczerpnąłem z R. Beatson, Naval and Military Memoirs.., tom V, s. 165 (Rodney pisze o tym w swoim liście). Poszukam jeszcze później coś na temat tej jednostki, gdy będę miał nieco więcej czasu. Ale zawsze to satysfakcja dojść do tego, że Winfield się pomylił Smile

knowak

Dobry wieczór, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu SAINT ALBANS (1737).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

Odnośnie PS to źle zrozumiałem, czytanie każdej nowej książki zaczynam od końca i tam to było. Obejrzałem wszystkie mapki i nie wydaje mi się żebym miał z nimi problem. Poza tym jako były filatelista mam tutaj kilka bardzo dobrych lup Smile

Odnośnie Saint Eustatius, to kiedyś dostałem od Pana taki opis:

Żaglowiec holenderski De Graaf niejasnego pochodzenia, 04.02.1781 zdobyty przez Anglików podczas zajmowania wyspy Sint Eustatius w Holenderskich Indiach Zachodnich. Wcielony w skład Royal Navy pod nazwą zmienioną na Saint Eustatius, jako okręt VI klasy 20-działowy (514 bm (tak w dokumentach, według obliczeń 363 bm), pk. 104'0" x 27'6" x gł. 10'3", zał. 160, uzbr: 20-9f). W oficjalnych dokumentach występuje także w skrócie (ale nieściśle) jako Eustatia oraz St. Eustatia. 02.1781 w aktywnej służbie, na wodach Wysp Podwietrznych. 1783 sprzedany na Antigui.

kgerlach

Saint Albans z 1737 to 50-działowiec zbudowany wg Ustalenia z 1733. Istniał 50-działowiec tej nazwy, zwodowany w 1706, skierowany w kwietniu 1717 w Plymouth na przebudowę wg Ustalenia z 1706 i zwodowany w 1718, po czym rozebrany w Plymouth do września 1734. W jego miejsce zamówiono 10.09.1734 w Plymouth budowę kolejnego 50-działowca Saint Albans, tym razem właśnie zgodnie z Ustaleniem z 1733. Charakterystykę jednostek tej klasy podałem przy Gloucester z 1737. Stępkę pod Saint Albans położono 12.01.1736. Okręt został zwodowany 30.08.1737 i ukończony do 31.08.1739. Jego rzeczywiste wymiary to 134’0” x 38’6” x 15’9”, tonaż konstrukcyjny 853 tony. Uwagi o artylerii jak przy Gloucester.
Od sierpnia 1738 dowodził nim kmdr John Toller, ale Saint Albans pozostawał na Hamoaze aż do wycofania do rezerwy 2.12.1738. W 1739 jego kapitanem był kmdr James Cornwall, a w 1740 – kmdr Philip Vincent. W kwietniu 1740 Saint Albans wchodził w skład eskadry komodora Mayne’a operującej na wodach Zatoki Baskijskiej. Potem był na Morzu Śródziemnym i eskortował konwój żeglujący do Turcji. W 1741 komendę nad jednostką przejął kmdr William Knight. Pod koniec 1741 okręt skierowano do Indii Zachodnich. Saint Albans był na Jamajce od 1742. Uczestniczył w czerwcu 1744 w bombardowaniu Portobello – dwa okręty (w tym Saint Albans) zostały wysłane przez wiceadm. Ogle’a z żądaniem zwolnienia slupa Triton, jego załogi i ładunku, zajętych 7.01 przez Hiszpanów mimo posiadania legalnego zezwolenia na handel, wystawionego przez gubernatora Sana Fe; ponieważ gubernator Portobello zwodził ich za nos przez wiele dni, komandorzy zdecydowali się ostrzelać miasto, demolując szereg domów, w tym należący do gubernatora. Saint Albans brał udział w zdobyciu w sierpniu 1744 francuskiego żaglowca korsarskiego. Na pochwyconej jednostce znaleziono dużą ilość gotówki i cenny ładunek. Kiedy w październiku 1744 Saint Albans kotwiczył na redzie Port Royal, huragan porwał go z miejsca postoju, wepchnął w głąb zatoki i rozbił 20.10.1744 koło cypla Mosquito (Musquito). Nikt z załogi nie ocalał.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu SEVERN (1739).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Severn z 1739 to 50-działowiec zbudowany wg Ustalenia z 1733. Istniał 50-działowiec tej nazwy, zwodowany w 1695, rozebrany w Plymouth do czerwca 1734 w celu „przebudowy” na okręt wg Ustalenia z 1733. Ten ostatni został zamówiony w Plymouth 13.05.1734, a stępkę pod niego położono 10.02.1735. Okręt zwodowano 28.03.1739 i ukończono do 23.09.1739. Charakterystykę jednostek tej klasy podałem przy Gloucester z 1737. Rzeczywiste wymiary Severn to 134’0” x 38’6” x 15’9”, tonaż konstrukcyjny 853 tony. Uwagi o artylerii zasadniczo jak przy Gloucester, chociaż akurat Severn miał na dolnym pokładzie dłuższe 18-funtówki, 9,5-stopowe.
Od 10.08.1739 dowodził nim kmdr John Forbes na wodach krajowych (na kanale La Manche), gdzie zdobył hiszpański żaglowiec korsarski. Od 9.07.1740 kapitanem Severn był kmdr Edward Legge. Okręt wysłano w składzie eskadry komodora Ansona na Pacyfik w ekspedycji przeciwko Hiszpanom, zakończonej opłynięciem globu, ale tylko przez nielicznych. Chociaż Anson dostał odpowiednie rozkazy 28.06.1740, wyprawa ruszyła z St. Helens dopiero 18.09.1740, na Maderze stała od 25.10 do 3.11. Na Wyspie Św. Katarzyny ekspedycja stała od 20.12 do 18.01.1740/41, w Zatoce św. Juliana od 18.02 do 24.02.1740/41, potem przystąpiła do opłynięcia przylądka Horn, co niektórym jednostkom udało się w kwietniu 1741. Jednak Severn i 40-działowiec Pearl, już po pokonaniu cieśniny de la Maire oddzieliły się od reszty w sztormie 10/11 kwietnia i wróciły do Brazylii, zawijając do Rio de Janeiro 30.06. Załoga znajdowała się w fatalnym stanie z powodu chorób (głównie szkorbutu). Severn pojawił się w Anglii dopiero w kwietniu 1742. Remontowano go w Portsmouth od października 1742 do marca 1743. Od 1743 okrętem dowodził kmdr John Pritchard, wysłany na Wyspy Podwietrzne. W 1745 (najpóźniej we wrześniu) komendę nad Severn przejął tam kmdr William Lisle. Okręt nosił w 1746 proporzec komodora Knowlesa. W tym samym roku eskortował konwój 50 statków z Wysp Podwietrznych na Wyspy Brytyjskie. Na południowy zachód od wysp Scilly Brytyjczycy natrafili 19.10.1746 na znacznie silniejszą eskadrę francuską komodora Conflansa; zacięta trzygodzinna obrona okrętów eskorty pozwoliła uratować cały konwój (zdaniem historyków angielskich; historycy francuscy zgłaszają zdobycie przez Francuzów 20 statków), ale Severn, po stracie bezanmasztu, wielu lin i żagli, otoczony, musiał się poddać. Został wcielony do marynarki francuskiej bez zmiany nazwy (chociaż czasem zapisywanej w formie Severne). Dowodził nim kmdr („kapitan liniowca”) du Rouret de Saint-Estève. Severn nie nasłużył się jednak długo pod banderą Francji, bowiem już 14.10.1747 (wg kalendarza gregoriańskiego 25.10.1747) poddał się Anglikom w bitwie pod przylądkiem Finisterre. Nie wrócił do eksploatacji w Royal Navy. Rozebrano go w 1747.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu GUERNSEY (1740).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Guernsey z 1740 to 50-działowiec zbudowany wg Ustalenia z 1733. Istniał 50-działowiec tej nazwy, zwodowany w 1696, rozbierany w Woolwich od czerwca 1716 w celu „przebudowy” na okręt wg Ustalenia z 1706, zwodowany tam w 1717 i rozebrany w Chatham w 1737, który miał być niby „przebudowany” na ów z 1740. Ten ostatni został zamówiony w Chatham 23.02.1737, a stępkę pod niego położono w marcu 1738. Okręt zwodowano 11.08.1740 i ukończono do 24.08.1740. Charakterystykę jednostek tej klasy podałem przy Gloucester z 1737. Rzeczywiste wymiary Guernsey to 134’0” x 38’8” x 15’9”, tonaż konstrukcyjny 863 tony. Uwagi o artylerii jak przy Gloucester.
Od sierpnia 1740 okrętem Guernsey dowodził kmdr John Forbes, przydzielony do floty kadm. Haddocka na Morzu Śródziemnym. W 1741 operował tam w jej składzie także na atlantyckich podejściach do Morza Śródziemnego, od Przylądka Św. Wincentego, w grudniu przeszedł na wschód przez Cieśninę Gibraltarską. 7.04.1742 Forbes odszedł na czele małej eskadry wydzielonej do krążenia między Marsylią a Villefranche. W czerwcu 1742 patrolował wody między Korsyką a La Spezia. Od 1743 komendę nad okrętem na tamtych wodach sprawował kmdr Samuel Cornish. Guernsey 19.01.1743 współdziałał w zdobyciu hiszpańskiego „żaglowca rejestrowego” Maria Fortune, zmierzającego z Kadyksu do Buenos Aires, wartego razem z ładunkiem ponad sto tysięcy funtów. Pod koniec 1743 krążył między Malagą, Przylądkiem Św. Wincentego a Lizboną. Walczył w bitwie pod Tulonem 11.02.1744. Po bitwie adm. Mathews wysłał go w celu rozpoznania sytuacji w rejonie. W kwietniu 1744 Guernsey osłaniał odwrót armii pod Villefranche. Zniszczył hiszpański okręt korsarski koło przylądka Gata 16.06.1745. Zdobył żaglowce korsarskie 19.07.1745 i 9.06.1746 (ten ostatni koło przylądka Palos). Patrolował w 1746 oraz 1747 wybrzeża Francji i Włoch w eskadrze wiceadm. Medleya. Wrócił do Anglii w lipcu 1748 i został wycofany do rezerwy. Remontowano go gruntownie w Chatham od kwietnia 1753 do września 1756. Od lipca 1755 do 1760 kapitanem Guernsey był kmdr Mark Milbanke, wysłany 24.06.1757 na Morze Śródziemne. W bitwie pod Lagos 18/19.08.1759 okrętem dowodził chwilowo por. Michael Kearney. Od marca 1761 komendę nad Guernsey sprawował kmdr James Smith. 50-działowiec operował wtedy na wodach kanału La Manche (w pobliżu Hawru). W 1762 Guernsey żeglował pod proporcem komodorskim Jamesa Younga, który w październiku 1762 został kontradmirałem. Okręt był w rezerwie w 1763, remontowany w Chatham od kwietnia do września. Od marca 1764 pływał pod proporcem komodorskim Hugha Pallisera. Został skierowany ku Nowej Fundlandii 24.05.1764, przybył na miejsce w czerwcu. W 1766 operował tam dowodzony (od 2.08.1766) przez komandora Jamesa Chadsa, z Palliserem nadal jako komodorem (do 1768). Z innego wymiaru bardzo ciekawą sprawą było zatrudnianie przez Pallisera w latach 1764-1767 Jamesa Cooka do prowadzenia badań hydrograficznych na wodach Nowej Fundlandii, co sprzyjało ich przyjaźni i bardzo pomogło w dalszej karierze przyszłego wielkiego odkrywcy. Żaglowiec Guernsey wycofano do rezerwy w styczniu 1769. W kwietniu 1769 zmieniono go w Woolwich w hulk. Został tam sprzedany 2.02.1786.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu DARTMOUTH (1741).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Dartmouth z 1741 to 50-działowiec zbudowany wg Ustalenia z 1733. Istniał 50-działowiec tej nazwy, zwodowany w 1716, rozebrany w Sheerness do września 1733 w celu „przebudowy” na ten z 1741. Zamówiono go 8.10.1736 w Woolwich, stępkę położono 19.10.1736. Zwodowano okręt 22.04.1741, ukończono do 25.06.1741. Charakterystykę jednostek tej klasy podałem przy Gloucester z 1737. Rzeczywiste wymiary Dartmouth to 134’0” x 38’7” x 15’9”, tonaż konstrukcyjny 857 ton. Uwagi o artylerii jak przy Gloucester.
Od marca czy maja 1741 okrętem Dartmouth dowodził kmdr Temple West, przydzielony do floty kadm. Haddocka na Morzu Śródziemnym. W 1741 operował tam w jej składzie także na atlantyckich podejściach do Morza Śródziemnego, od Przylądka Św. Wincentego; w grudniu przeszedł na wschód przez Cieśninę Gibraltarską. Na początku 1742 Dartmouth należał do brytyjskich sił głównych na Morzu Śródziemnym, skupionych pod rozkazami kadm. Lestocka, który 12.04.1742 skierował się ku Riwierze, docierając tam pięć dni później. 19.04.1742 Dartmouth został skierowany w składzie małego zespołu do patrolowania wód wokół Marsylii. Po przejęciu komendy nad flotą śródziemnomorską przez wiceadm. Mathewsa (praktycznie 7.05.1742) zmieniono dyspozycje odnośnie rozstawienia okrętów. Wkrótce potem Dartmouth patrolował obszar między Przylądkiem Św. Wincentego a Trafalgarem. W 1743 na prośbę Austriaków skierował się na Adriatyk. Jednak wiosną 1744 znalazł się znów w zachodniej części Morza Śródziemnego, zatrudniony m.in. w blokadzie Saint Tropez. W kwietniu 1744 osłaniał odwrót armii pod Villefranche. W czerwcu 1744 został odesłany przez Mathewsa do Lizbony, aby eskortował spodziewane z tamtego kierunku transportowce z zaopatrzeniem pilnie potrzebnym flocie. W 1744 komendę nad okrętem przejął kmdr Essex Holcombe. W listopadzie tego samego roku kapitanem został wg Winfielda tajemniczy kmdr J. Buweller, o którym nikt nie słyszał, ale naprawdę po prostu kmdr John Bowdler, mianowany na to stanowisko (i do tej rangi) 8.11.1744. W 1745 dowódcą jednostki był kmdr John Crookshans, początkowo nadal na Morzu Śródziemnym oraz w atlantyckim sąsiedztwie Cieśniny Gibraltarskiej (w zespole wiceadm. Medleya), ale w listopadzie 1745 odesłany z konwojem na drugą stronę Atlantyku; dotarł na Hampton Roads w styczniu 1746. W marcu 1746 był znów na Morzu Śródziemnym i brał udział w nieudanej próbie zdobycia Korsyki, potem operował u brzegów Riwiery. Pod koniec listopada 1746 okręt remontowano w Port Mahon. Na początku 1747 został odesłany dla wzmocnienia obrony zajętych przez sojuszników wysp Lerins. Komendę nad Dartmouth przejął 18.07.1747 kmdr James Hamilton, a żaglowiec operował na atlantyckich podejściach do Morza Śródziemnego, m.in. dowożąc z Lizbony pieniądze dla garnizonów w Gibraltarze i na Minorce. W pobliżu Przylądka Św. Wincentego natknął się 8.10.1747 na hiszpański 74-działowiec Glorioso; po około dwugodzinnej, zaciętej walce Dartmouth wyleciał w powietrze z grubsza o godz. 15.30 – zginęła prawie cała załoga, w tym dowódca. Ocalało – wg różnych relacji - tylko 12, 14 lub 17 osób, podjętych z wody przez brytyjski żaglowiec korsarski. Hiszpan uratował się nie na długo, bowiem tego samego dnia poddał się 80-działowcowi Russell.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu WOOLWICH (1741).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Woolwich z 1741 to 50-działowiec zbudowany wg Ustalenia z 1733. Istniał 50-działowiec tej nazwy, zwodowany w 1702, rozebrany w sierpniu 1736 w Deptford „w celu przebudowy”. Jednocześnie już 10.06.1736 złożono w Deptford zamówienie na 50-działowiec wlaśnie wg Ustalenia z 1733. Stępkę pod niego położono w sierpniu 1738. Nowy Woolwich zwodowano 6.04.1741 i ukończono do 15.05.1741. Charakterystykę jednostek tej klasy podałem przy Gloucester z 1737. Rzeczywiste wymiary Woolwich to 134’0” x 38’6” x 15’9”, tonaż konstrukcyjny 866 ton. Uwagi o artylerii jak przy Gloucester.
Od marca 1741 okrętem Woolwich dowodził kmdr Charles Wyndham (Windham), wysłany do zachodniej Afryki. W 1743 komendę nad żaglowcem przejął kmdr Edward Herbert. W tym samym roku Woolwich wrócił na Wyspy Brytyjskie. W 1744 skierowano go ku Barbados, ale zdaje się też drogą przez Afrykę zachodnią. W rejonie Wysp Podwietrznych przez krótki czas pełnił przejściowo rolę flagowca komodora Knowlesa. W kwietniu 1744 zdobył hiszpański żaglowiec 24-działowy Ascension zmierzający z Kadyksu do Vera Cruz z bardzo cennym ładunkiem. Herbert stanął 11.08.1744 na Antigui przed sądem wojennym, oskarżony o ignorowanie rozkazów głównodowodzącego – otrzymał ostre upomnienie i został pozbawiony rocznej pensji. Woolwich uczestniczył do 1746 w wielu operacjach w Indiach Zachodnich. W drugiej połowie 1746 wrócił do Anglii z konwojem z Wysp Podwietrznych. Dowodził nim wtedy kmdr Joseph (Joshua) Lingen. Napotkano przeważającą eskadrę Conflansa na wodach kanału La Manche – po walce 19.10.1746 jeden z 50-działowców eskorty (Severn) został zdobyty przez Francuzów, a Woolwich i statki konwoju zdołały uciec. Okręt Woolwich rozebrano w Chatham w czerwcu 1747.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ANTELOPE (1742).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Antelope z 1742 to 50-działowiec zbudowany wg Ustalenia z 1733. Istniał 50-działowiec tej nazwy, zwodowany w 1703, rozebrany do lutego 1738 w Woolwich „w celu przebudowy”. Jednocześnie już 9.01.1738 złożono w Woolwich zamówienie na 50-działowiec właśnie wg Ustalenia z 1733. Stępkę pod niego położono 28.09.1738. Nowy okręt Antelope zwodowano 27.01.1742 i ukończono do 16.05.1742. Charakterystykę jednostek tej klasy podałem przy Gloucester z 1737. Rzeczywiste wymiary Antelope to 134’3” x 38’7” x 15’9”, tonaż konstrukcyjny 860 ton. Uwagi o artylerii jak przy Gloucester.
Od lutego lub marca 1742 do 1744 (albo 1745) jednostką Antelope dowodził kmdr Robert Maynard, skierowany najpierw do rejonu Zatoki Biskajskiej, w 1743 operujący na zachodnich podejściach do kanału La Manche, w maju 1743 należący do eskadry komodora Bynga na wodach Portugalii, od 1744 na Morzu Śródziemnym. W lutym 1744 Antelope wchodził w skład eskorty transportowców zmierzających do Port Mahon, potem brał udział w blokadzie Saint Tropez. W lipcu 1744 należał do eskadry komodora Longa współpracującej z armią austriacką w operacjach przeciwko Neapolowi (zawijając do Livorno 12.07 i w okolice ujścia Tybru dwa dni później). W 1745 komendę nad okrętem, nadal służącym na Morzu Śródziemnym (głównie u wybrzeży Włoch), przejął kmdr Arthur Scott, a w maju tego samego roku – kmdr Giles Richard Vanbrugh (Vanburgh). Miał on za zadanie w 1746 pilnowanie wybrzeża Korsyki, którą planowano wkrótce zaatakować większymi siłami; dowodził małą eskadrą i złożył 6.02 wizytę na morzu na innym okręcie; zasiedział się do zmroku i dopiero w ciemnościach ruszył łodzią w kierunku Antelope – nikt nigdy nie ujrzał już jego, łodzi, ani nikogo z jej obsady. Odtąd okrętem dowodził kmdr John Bowdler, najpierw w eskadrze komodora Townshenda w nieudanej ekspedycji przeciwko Korsyce, potem w tej samej eskadrze blokującej Riwierę. W listopadzie 1746 żaglowiec Antelope operował w pobliżu Tulonu i Marsylii, w marcu 1747 uczestniczył w przechwytywaniu statków wiozących zaopatrzenie do Genui, w październiku 1747 wciąż działał na Morzu Śródziemnym. Od 1748 jednostka znajdowała się w rezerwie, remontowano ją w Sheerness od listopada 1748 do września 1750, potem znów w lutym i marcu 1754. Od maja 1755 kapitanem Antelope był kmdr Clark Gayton, któremu w styczniu 1756 kazano dołączyć do floty wiceadm. Osborna. Potem w latach 1756-1758 dowodził okrętem kmdr Thomas Saumarez, chociaż od kwietnia do lipca 1757 zastępował go chwilowo kmdr Alexander Arthur Hood. Saumarezowi przypadło mało przyjemne zadanie odwiezienia do kraju adm. Bynga jako więźnia i wkrótce potem skazańca – już 3.07.1756 zjawił się w Gibraltarze z wiceadmirałem Hawke i kontradmirałem Saundersem na pokładzie, którzy mieli wymienić kadrę dowódczą floty śródziemnomorskiej; 9.07 Antelope ze zdymisjonowanym Byngiem ruszył do Anglii i przybył 26.07 na Spithead, gdzie admirała aresztowano. Potem okręt wpędził 14.05.1757 na brzeg (i zniszczył) 50-działowiec francuski Aquilon w zatoce Audierne, zdobył żaglowce korsarskie 24.05.1757, 3.11.1757 i 11.04.1758. Pochwycił francuski 64-działowiec (częściowo rozbrojony) Belliqueux w pobliżu wyspy Lundy 31.10.1758. Od 1759 kapitanem Antelope był kmdr James Webb. Okręt operował w eskadrze komodora Boysa pod Dunkierką, od 10.05.1759 eskortował konwój zmierzający do Nowej Fundlandii. Współdziałał w zdobyciu francuskiego żaglowca korsarskiego na wybrzeżu norweskim 26.07.1759, zdobył francuski żaglowiec korsarski w 1760. Jednak Webb zmarł 14.05.1761 w trakcie sprawowania tej komendy. Od maja 1761 dowodził Antelope kmdr Thomas Graves; wyszedł 5.06.1762 z konwojem do Nowej Fundlandii. Tam Graves pełnił czasowo rolę gubernatora i głównodowodzącego, przyczyniając się jesienią do odparcia ataku Francuzów. W drodze powrotnej natknął się szczęśliwie 29.11.1762 na Atlantyku na tonący, samotny 68-działowiec Marlborough i zdołał uratować całą jego załogę. W połowie maja 1763 wysłano go dla ochrony łowisk rybackich. Okręt Antelope wycofano do rezerwy w czerwcu 1764. Był remontowany i wyposażany w Chatham od czerwca 1768 do marca 1769. Od lutego 1769 jednostką dowodził kmdr Clark Gayton, przy czym Antelope służył jako flagowiec komodora Johna Byrona, tymczasowego gubernatora Nowej Fundlandii; kierowano się na tamtejsze wody 4.06.1769 i 17.05.1770. Okręt wycofano do rezerwy w lutym 1771. Przeszedł drobny remont w Chatham od lipca do sierpnia 1773. Wrócił do aktywnej służby w styczniu 1774, kiedy komendę nad nim objął kmdr (w tej randze od 31.01.1774) Archibald Dickson; Antelope był teraz flagowcem kadm. (w tym stopniu od 18.10.1770) Clarka Gaytona. Pożeglował ku Jamajce 4.05.1774. W 1775 kapitanem został kmdr William Judd, a żaglowiec nadal operował w okolicach Jamajki. Odesłano okręt do Anglii w marcu 1778. Został sprzedany w Woolwich 30.10.1783.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach