www.timberships.fora.pl

kgerlach

Charles-Louis, wicehrabia du Couëdic de Kergoualer (Kergouler, Kergoaler) urodził się 17.07.1740 w zamku Kerguélen czy Kerguelenen (w parafii Pouldergat). Jego rodzicami byli Olivier-Robert du Couëdic de Kergoaler (wicehrabia, pan de Kerousy) i Marguerite Ansquet (Ansgier, Ansquer) de Lézardeau (de Lezardeau). Wstąpił do korpusu gardemarynów 24.08.1756. Zaokrętował się na 74-działowiec Diadème w eskadrze komodora Bauffremonta wysłanej 30.01.1757 z Brestu na San Domingo i Ile Royale; eskadra (4 lub 5 liniowców i 2 fregaty) po długim pościgu zdobyła 18.03.1757 u przylądka Cabron (San Domingo) samotny brytyjski 50-działowiec Greenwich; następnie pożeglowała 4.05 do Louisbourga, skąd w listopadzie wróciła do Brestu już w składzie większego zespołu kadm. Duboisa de La Motte. W 1758 Charles-Louis du Couëdic de Kergoualer służył na 24/26-działowej fregacie Thétis, która osłaniając konwój została 12.09.1758 zaatakowana przez Anglików i uciekła pod osłonę baterii Morgat. W 1759 należał do załogi 74-działowca Robuste i uczestniczył w bitwie na wodach zatoki Quiberon 20.11.1759 (Robuste zbiegł na rzekę Vilaine). W 1761 służył na 32-działowej fregacie Vestale, zdobytej 8.01.1761 w pobliżu Penmarck przez brytyjską fregatę 28-działową Unicorn. Trafił do niewoli i przesiedział na hulku jenieckim cztery miesiące. Wrócił do Saint-Malo 14.07.1761 w ramach wymiany jeńców. W 1763 pożeglował do Indii Zachodnich na 12-działowej korwecie Petit Mars; w styczniu 1764 jednostka ta zwinęła na Gwadelupę, potem Martynikę; w drodze powrotnej, próbując wejść do hiszpańskiego portu La Coruña, rozbiła się 8.03.1764 koło Gijon. Charles-Louis du Couëdic de Kergoualer został w październiku 1764 "chorążym liniowca". W 1766 służył na 32-działowej fregacie Légère na wodach Gwadelupy. W 1767 na 1-działowej korwecie Heure-du-Berger brał udział w misji naukowej na Oceanie Indyjskim. Przejął potem komendę nad tą jednostką, by wrócić do Francji w lipcu 1771. Przedtem jednak, 19.06.1769, ożenił się w Port Louis na Ile de France z około 56-letnią (sam miał 29) Anne-Claude Thibert, której zmarło się już w 1770. Wicehrabia du Couëdic pocieszył się prędko, biorąc 1.10.1771 w Quimperlé za żonę 25-letnią Marie-Anne du Couëdic de Kerbleizec. Mieli dzieci. Służył pod komandorem Kerguelenem na 64-działowcu Roland w wyprawie na Morza Południowe w 1773. Ranny podczas burzy musiał zejść na Ile de France. W 1766 należał do załogi 12/18-działowej korwety Écureuil w eskadrze ćwiczenia ewolucji bitewnych. Awansował 4.04.1777 na "porucznika liniowca". W Lorient nadzorował budowę dwóch fregat. W maju 1778 otrzymał dowództwo 32-działowej fregaty Surveillante. Krążył u wybrzeży Bretanii. Walczył w bitwie pod Ouessant 27.07.1778. Zniszczył 12.03.1779 angielską jednostkę korsarską. U amerykańskich wybrzeży 19.04.1779 zdobył 8-działową galerę brytyjską Spitfire. W październiku 1779 Surveillante operowała wraz z 14-działowym kutrem Expédition w pobliżu wyspy Ouessant, kiedy 6.10 Francuzi napotkali brytyjską fregatę 32-działową Quebec i 10-działowy kuter Rambler; w heroicznej walce, opiewanej przez stulecia piórami historyków oraz pędzlami malarzy, obie fregaty zmieniły się wzajemnie prawie we wraki; ale jednostka brytyjska także się zapaliła i ostatecznie wyleciała w powietrze (zginęło 127 Brytyjczyków, w tym kapitan), zaś francuska dotarła z trudem do Brestu. Ciężko ranny w tej bitwie Charles-Louis de Couëdic de Kergoualer (którego awansowano 11.10.1779 na "kapitana liniowca") zmarł 7.01.1780 w Breście. Był kawalerem Orderu Św. Ludwika.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Jean-Joseph-Pierre de Vigny urodził się 1.01.1742 w Chalo-Saint-Mars. Jego rodzicami byli Charles-Henri de Vigny (pan d'Emerville i de Tronchet, porucznik regimentu marynarki) i Louise-Charlotte de Marcadé. Wstąpił do korpusu gardemarynów 2.06.1756. Służył w 1756 na 64-działowcu Achille (brał udział w operacji floty i armii zakończonej zdobyciem Port Mahon), a w 1757 na 64-działowcu Orphée. W 1758 należał do załogi 64-działowca Triton, operującego w rejonie Malty i Korfu, który 30.06 podjął załogę fregaty Rose, zmuszonej do sztrandowania u wybrzeży Malty przez Brytyjczyków. W 1759 na pokładzie 74-działowca Centaure walczył 18.08 w bitwie pod Lagos, kiedy Anglicy rozgromili flotę francuską de La Clue Sabrana, a de Vigny dostał się do niewoli. Szybko wymieniony, już w 1760 służył na 2-działowym pramie Monique, a w 1761 na 64-działowcu Dragon. W latach 1762-1763 wchodził w skład załogi 32-działowej fregaty Malicieuse, wysłanej na Antyle. Został 1.05.1763 "chorążym liniowca". Dano mu 30.05.1763 stanowisko podbrygadiera gardemarynów. Służył w 1763 na 74-działowcu Six Corps, a w 1764 na 74-działowcu Sceptre. W 1765 wchodził w skład załogi 30/36-działowej fregaty Terpsichore i uczestniczył we wrześniowej ekspedycji przeciwko Larache w ramach zwalczania korsarzy marokańskich z Salé. Od 1.01.1766 miał stanowisko brygadiera gardemarynów. W 1767 służył na 64-działowcu Union i 4-działowej korwecie Lunette w eskadrze skierowanej do Maroka dla naprawienia relacji z sułtanem tego państwa. W 1768 był chorążym na 18/20-działowej gabarze Forte. W latach 1768-1770 zajmował to samo stanowisko na 64-działowcu Sphinx wysłanym z misją na Maskareny via Przylądek Dobrej Nadziei i Pondichéry. Służył w 1771 na 16-działowej korwecie Rossignol, skierowanej na Antyle. Wrócił do Francji w 1772 na 26/32-działowej fregacie Amphitrite. Dano mu 1.05.1772 rangę porucznika piechoty marynarki z Rochefort. Awansował 1.10.1773 na "porucznika liniowca". Mianowano go 1.04.1775 szefem brygady gardemarynów. Ożenił się 5.09.1775 w Saint-Malo z Jeanne-Marie Bécard des Aulnais. Mieli jedną córkę. Został 27.09.1776 kawalerem Orderu Św. Ludwika. W 1777 był oficerem na 74-działowcu Actif. Słabe zdrowie nie pozwalało mu spędzać długich okresów na morzu. Od 1.04.1779 porucznikował gardemarynom. W latach 1778-1779 służył jako porucznik na 110-działowcu Bretagne, okręcie admiralskim generała-porucznika d'Orvilliers. Walczył w bitwie pod Ouessant 27-29.07.1778. W okresie 1779-1781 doglądał wyposażania i dowodził 32-działową fregatą Néréïde; był w 1779 w Breście, Saint-Malo; w 1780 w Kadyksie; w 1781 w Breście, współdziałał w zdobyciu 6.06.1780 koło Madery brytyjskiego korsarza. Dostał 4.04.1780 synekurę w postaci rangi podpułkownika w wojskach marynarki. Awansował 9.05.1781 na "kapitana liniowca". Jesienią 1781 zamieszkał w Dinan dla leczenia wracających okresowo od młodości stanów depresyjnych. We wrześniu 1782 dano mu dowództwo nowej i silnej fregaty, 38-działowej Hébé. Na pokładzie jednostki był też w charakterze ochotnika jego brat, Léon-Pierre de Vigny (ojciec słynnego pisarza okresu romantyzmu, Alfreda de Vigny). Hébé opuściła 3.09.1782 redę Saint-Malo, z zadaniem eskortowania konwoju zmierzającego do Brestu. Następnego dnia została zaatakowana w pobliżu wyspy Batz przez brytyjski dwupokładowiec klasy 44-działowej Rainbow, uzbrojony eksperymentalnie w styczniu 1782 w artylerię składającą się całkowicie z karonad (68-, 42- i 32-funtowych). Francuzi nie rozumieli jeszcze natury tych bardzo specyficznych dział (przede wszystkim znikomej donośności) i wielkość spadających na nich kul (chociaż tylko z dziobowych 32-funtówek) po prostu ich zszokowała. Ponieśli bardzo małe straty, jednak mieli zniszczone koło sterowe, zginął ich pierwszy oficer, więc zaskoczony i sam ranny de Vigny - przekonany że ma do czynienia z regularnym okrętem liniowym - kazał się poddać. Trafił do niewoli (napisał list z Plymouth), lecz nie było to najgorsze, co go miało spotkać. Wojna się skończyła w 1783, zatem wrócił do Francji i przez chwilę służył jako oficer na 110-działowcu Majestueux. Ale stanął przed sądem wojennym, któremu przewodniczył generał-porucznik de Guichen. Sąd zebrany w Morlaix uznał 6.10.1783 jego postępowanie za tchórzliwe, zarządził skreślenie z listy oficerów i skazał na 14 czy 15 lat więzienia. De Vigny trafił do twierdzy Loches. Miał jednak wśród przyjaciół takie osoby jak generał-porucznik d'Orvilliers i wiceadm. d'Estaing, więc został uwolniony już w maju 1785, po czym wycofał się do Etampes. Sprawa odbiła się ciężko na całej rodzinie de Vigny. Jean-Joseph-Pierre zmarł 28.04.1812 w Argent-sur-Sauldre.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Joseph-Jules-François Martinenq-Gineste (01.12.1739 – 29.09.1794) oraz de Coriolis-Puymichel (awans kapitański otrzymał w 1777).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Joseph-Jules-François Martinenq-Gineste (Martineng-Gineste) został ochrzczony w Tulonie 1.12.1739. Jego rodzicami byli Jules-François Martinenq (Martineng) (rewident podatkowy z Prowansji) oraz Marie-Thérèse de Gineste. Wstąpił do korpusu gardemarynów w Tulonie 5.09.1755. W latach 1756-1758 służył na 74-działowcu Redoutable, okręcie aktywnie walczącym podczas wojny siedmioletniej (zajęcie Minorki w kwietniu 1756; bitwa morska pod Minorką 20.05.1756; wyprawa na Antyle 1757- kwiecień 1758). Dano mu 15.07.1757 stanowisko brygadiera gardemarynów. W 1759 należał do załóg 24/26-działowej fregaty Topaze i 64-działowca Lion (udział w bitwie pod Lagos 18.08.1759). W 1760 służył na 3-działowej galerze Ambitieuse. W latach 1761-1762 zaliczał staż na 68-działowcu Northumberland. Od kwietnia do czerwca 1763 był na 80-działowcu Tonnant. Od kwietnia do sierpnia 1765 służył na 16-działowej fregacie Hirondelle; w czerwcu 1765 wziął udział w wyprawie przeciwko Larache w ramach akcji zwalczania korsarzy marokańskich z Salé i został ranny. Dano mu 27.11.1765 rangę "chorążego liniowca". W 1768 służył na 2-działowej feluce Espion, a w 1770 na 28/32-działowej fregacie Chimère. Awansował w 1772 na "porucznika liniowca". Ożenił się w 1772 (?) z Anne-Thérèse czy Thérèse-Dorothée Truguet. Mieli dzieci (przynajmniej jednego syna, przyszłego kontradmirała). W 1774 był oficerem na 26/32-działowej fregacie Alcmène. Został 20.06.1775 kawalerem Orderu Św. Ludwika. W 1776 służył na 2-działowej szebece Singe. Dano mu 1.07.1777 stanowisko kapitana praktykantów artylerii floty. W 1777 wchodził w skład załogi 26/32-działowej fregaty Sultane. W 1778 służył jako porucznik na 74-działowcu Guerrier w eskadrze hrabiego d'Estaing i uczestniczył w kampanii amerykańskiej tego wiceadmirała od wyjścia z Tulonu 13.04.1778 do powrotu do Rochefort w grudniu 1779. Tymczasem awansował 13.05.1779 na "kapitana liniowca". Od 6.03.1781 do 31.05.1782 dowodził 32-działową fregatą Boudeuse. Z powodu złego stanu zdrowia wycofał się ze służby 26.03.1786, otrzymując honorowy stopień brygadiera sił morskich. W maju 1793 został zamknięty przez jakobinów w forcie Lamalgue w Tulonie, jako "podejrzany" i zagrożony gilotyną. Kiedy w sierpniu 1793 miasto opanowali Anglicy i Hiszpanie, odzyskał wolność; a gdy w grudniu musieli się wycofać, Martinenq-Gineste znalazł się wśród blisko 15 tysięcy tulończyków próbujących uciec przed żądną krwi tłuszczą rewolucjonistów, którym drogę do Tulonu otworzył oficer artylerii, Napoleon Buonaparte. Brygadier sił morskich dostał się do Kartageny (w Hiszpanii) na pokładzie hiszpańskiej fregaty. Zmarł w tym mieście 28.09.1794.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Dane na temat służby oficera zwanego markizem de Coriolis-Puymichel (albo Coriolis-Puimichel) dzielą się na w miarę pewne (daty głównych awansów) oraz dyskusyjne (związek z konkretnymi okrętami), ponieważ w tym samym czasie w marynarce francuskiej robił nieco większą karierę jego kuzyn (którego losy tu opisywałem wcześniej), Coriolis d'Espinouse i najwyraźniej mylili się oni już współczesnym, a cóż dopiero dzisiejszym historykom. Jeszcze trudnej wpasować tę postać w galerię rodzinną i odnieść do rzeczy prywatnych - w tej epoce rozmaite osoby nosiły (faktycznie lub grzecznościowo) tytuły markiza de Puimichel, markiza de Coriolis, markiza de Coriolis-Puymichel itp.
W każdym razie szlachecka rodzina Coriolis miała włoskie pochodzenie, a we Francji (konkretnie w Prowansji) osiadła w średniowieczu. Do XVIII w. zdążyła rozdzielić się na kilka gałęzi, zaś dziedziczący tytuły markiza d'Espinouse oraz markiza de Puymichel należeli do odrębnych.
Joseph de Coriolis, markiz de Puimichel, ożenił się z Marie-Gabrielle de Reisson (de Resson) i miał z nią trójkę dzieci (podobnie jak z następną żoną), wśród których był syn César, opisywany w 1772 jako oficer marynarki królewskiej - ponieważ potem ów César zwany był markizem de Coriolis, "kapitanem liniowca" i w końcu brygadierem sił morskich, jestem prawie pewien, że właśnie o niego chodzi w karierze dotyczącej markiza de Coriolis-Puymichel.
Został gardemarynem w 1746. Dano mu 1.06.1754 rangę "chorążego liniowca". To najprawdopodobniej on dowodził w 1770 szebeką 20-działową Séduisant, a w 1772 szebeką 20-działową Singe w Tulonie, w okolicach Cerigo i Smyrny. W 1775 Coriolis sprawował komendę nad 26/32-działową fregatą Pléïade, operującą na wodach Lewantu (Mandri/Lawrio, Smyrna, Mitylena) - niektórzy badacze francuscy uważają, że był nim Coriolis d'Espinouse, ale ja widzę tu raczej markiza de Coriolis-Puymichel. Awansował na "kapitana liniowca" w 1777. W 1778 był drugim kapitanem 74-działowca Protecteur i walczył w wojnie amerykańskiej. W 1780 dowodził w Tulonie 32-działową fregatą Précieuse. W 1781 był kapitanem 32-działowej fregaty Alceste i eskortował konwoje statków handlowych. W 1783 powierzono mu w Tulonie dowództwo nowej, 40-działowej fregaty Junon. Wycofał się ze służby w 1785 jako brygadier marynarki. Jakieś markiz de Coriolis zmarł zaraz potem, w 1786, więc bardzo możliwe, że to właśnie on.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Antoine-StanislasXavier Curieres de Castelnau (07.07.1738 - 18.09.1783) oraz Louis-François-Jean-Benoit Buor de La Chanolliere (08.061732 - 23.05.1803).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Antoine-Stanislas-Xavier de Curières (Curieres) de Castelnau, kawaler de Saint-Cosme Sainte-Eulalie, urodził się 7.07.1738 w Sainte-Eulalie-d'Olt. Jego rodzicami byli Jean-Baptiste de Curières i Elisabeth de Jurquet de Montjésieu (Montjésien). Został gardemarynem w Tulonie 16.12.1755. Zaokrętował się w 1756 na 64-działowiec Triton i uczestniczył w bitwie pod Minorką 20.05.1756. W tym samym roku służył jeszcze na 64-działowcu Lion, a w latach 1757-1758 na 64-działowcu Content oraz 30-działowej fregacie Oiseau. W 1759 na pokładzie 74-działowca Centaure walczył 18.08 w bitwie pod Lagos, kiedy Anglicy rozgromili flotę francuską de La Clue Sabrana, a de Curières de Castelnau dostał się do niewoli. Dano mu 23.04.1762 stanowisko brygadiera gardemarynów. W 1762 służył na 64-działowcu Fantasque. Został 1.05.1763 "chorążym liniowca". W artylerii marynarki otrzymał 16.07.1763 stopień porucznika. Od kwietnia do sierpnia 1765 służył jako porucznik artylerii okrętowej na 24/26-działowej fregacie Gracieuse oraz uczestniczył w czerwcowej ekspedycji przeciwko Larache w ramach zwalczania korsarzy marokańskich z Salé. Został tam ciężko ranny i w nagrodę awansowany 27.11.1765 na "porucznika liniowca". Od czerwca 1768 do marca 1769 był oficerem 20-działowej szebeki Caméléon. Od lipca do października 1770 służył na 18-działowej szebece Serpent. Został 1.12.1770 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Od grudnia 1771 do lipca 1772 był oficerem 26/30-działowej fregaty Mignonne. Dano mu 1.05.1772 stopień kapitana-porucznika regimentu z Marsylii. Od września 1774 do września 1775 dowodził 18-działową korwetą Flèche. Od kwietnia do grudnia 1776 był kapitanem 26/30-działowej fregaty Mignonne. Od 1.12.1776 przydzielono go do nadzoru konstruowania okrętów. Od października 1777 do 1779 dowodził 32-działową fregatą Aimable w składzie eskadry wiceadm. d'Estaing. Brał udział w walkach o Rhode Island od 28.07.1778 do 10.08.1778, w bitwie koło Wyspy Św. Łucji 15.12.1778 oraz w bitwie pod Grenadą 6.07.1779, gdzie został ranny. Tymczasem awansował 13.03.1779 na "kapitana liniowca". W latach 1780-1781 dowodził 32-działową fregatą Railleuse w eskadrze hrabiego de Grasse i brał udział w bitwie pod Chesapeake 5.09.1781 oraz pomagał w obleganiu Yorktown w październiku 1781. W 1782 dano mu komendę nad 64-działowcem Vaillant, na którym w maju wrócił do Francji. Był jeszcze w 1783 dowódcą 74-działowców Magnanime i Téméraire. Został kawalerem Orderu Cincinnatusa. Zmarł 19.09.1783 w Lyonie albo 18.09.1783 w Genewie w następstwie odniesionych wcześniej ran i wyczerpania służbą. Brak informacji, by kiedykolwiek się ożenił, raczej nie.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Louis-François-Jean-Benoit Buor de La Chanollière (La Chanolliere, La Chanellière) urodził się 8.06.1732 w Sables d'Olonne, w bardzo starej wandejskiej rodzinie szlacheckiej. Jego rodzicami byli François-André Buor (pan de la Chanellière) oraz Marie-Françoise Marchand de la Mulnière. Losy jego brata, Pierre'a-Louisa-Françoisa-André Buor, pana de La Charoulière, już tu opisywałem. Louis-François-Jean-Benoit Buor wstąpił do korpusu gardemarynów w Rochefort 17.09.1751. W 1753 służył na 24/30-działowej fregacie Fidèle, a w 1755 na 28/30-działowej fregacie Diane. Został 11.10.1755 "chorążym liniowca". Należał w 1755 do załogi 28-działowej fregaty Hermione, a w 1757 - 28/32-działowej fregaty Zéphyr. W latach 1758-1761 służył na 64-działowcu Actif, który wyszedł z Brestu w 1759 i dotarł do Cejlonu 30.08.1759, dołączając do eskadry hrabiego d'Ache w Indiach Wschodnich. Walczył w bitwie pod Porto Novo 10.10.1759. Wrócił do Brestu najpóźniej w 1761. Awansował 2.03.1762 na "porucznika liniowca". Był oficerem na 74-działowcu Zodiaque (w 1762), na 64-działowcu Protée (w latach 1762-1763), na 34-działowej fluicie Danube (w 1766), na 16-działowej korwecie Isis (w 1770). Dano mu 1.05.1772 stopień kapitana-porucznika regimentu w Hawrze. Został 1.01.1773 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Od 1.01.1775 był kapitanem kompanii w wojskach marynarki. W latach 1775-1776 służył na 26/32-działowej fregacie Oiseau, a w 1777 na 68/70-działowcu Dauphin Royal. Dostał 10.05.1777 rangę podpułkownika artylerii. W latach 1777-1778 dowodził 32-działową fregatą Pallas, w 1778 był kapitanem 32-działowej fregaty Andromaque. Awansował 13.03.1779 na "kapitana liniowca". W 1779 był kapitanem flagowym generała-porucznika de Guichena na 104-działowcu Ville de Paris. W 1780 przeszedł za Guichenem w tej samej roli na 80-działowiec Couronne. Na tym okręcie służył wówczas jako major eskadry Guichena w Indiach Zachodnich jego brat, Pierre-Louis-François-André Buor, pan de La Charoulière. Guichen dotarł do Martyniki w marcu 1780, a bracia Buor uczestniczyli na flagowcu w trzech potyczkach z flotą adm. Rodneya koło Dominiki - 17.04, 15.05 i 19.05. Ostatecznie flota Guichena wyruszyła 16.08.1780 z Cap Français do Europy, osłaniając wielki (95 statków) i cenny konwój (z cukrem i kawą). Dotarto do Kadyksu 24.10.1780. Buor de La Chanollière służył w 1781 na 110-działowcu Invincible (jako drugi kapitan), a w 1782 na 74-działowcu Guerrier - w starciu koło przylądka Spartel 13.10.1782 został ranny. W 1783 był drugim kapitanem 110-działowca Dauphin Royal. W 1786 wycofał się ze służby z powodu złego stanu zdrowia, otrzymując rangę brygadiera sił morskich. Zmarł 23.05.1803. Nigdy się nie ożenił.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Louis-Antoine de Camon d’Ade Blachon (01.12.1739 – 29.09.1794) oraz Louis Mallevault de Vaumorant (awans kapitański otrzymał w 1779).
Pozdrawiam Janusz.

dekan · Dołączył: 22 Mar 2019 Posty: 18 Przeczytał: 0 tematów

Kilka razy zajrzałem do tego ciekawego wątku. Pan Krzysztof wykonuje ogromną pracę, opracowując ten temat. Może nie byłoby złym pomysłem stworzyć uaktualniany na bieżąco indeks nazwisk (nazwisko/nr strony), podpięty jako oddzielny wątek. Bez tego indeksu, użyteczność tej wiedzy dla szerszego grona czytelników jest niemal zerowa (nie wartość!). Może p. Janusz mógłby się tego podjąć, powiększając w ten sposób znacząco swój wkład w udoskonalenie tego wspaniałego dzieła.
Pozdrawiam.

kgerlach

Nie znam takich oficerów francuskiej marynarki.
Był Louis-Antoine de Camon d'Ade Blachon (czasem nazywany: Antoine de Camon d'Ade Blachon), który doszedł nawet do stopnia kontradmirała, ale on ani nie urodził się w 1739, ani nie zmarł w 1794, tylko dopiero w 1822, więc jeśli faktycznie ktoś o takich imionach, nazwisku i tytułach zmarł dokładnie 29.09.1794, musiał być kimś innym.
Mam okruchy informacji o Louisie Mallevault de Vaumorant, lecz znacznie młodszym. Ten dopiero w 1782 został gardemarynem, a jeszcze w 1791 miał rangę "porucznika liniowca". Czyli też inny.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

P.S. Uwaga kolegi dekana odnośnie łatwości (=trudności) korzystania przez innych użytkowników jest oczywiście słuszna. Ponieważ zdarzają się tu nawroty do tych samych postaci (na ogół przez niezgodność pisowni lub francuskich znaków diakrytycznych), musiałem sobie zrobić taki indeks na własny użytek. Jednak on dotyczy moich notatek, a nie stron na forum, więc tu byłby całkowicie nieprzydatny. Być może "wydam" kiedyś (w cudzysłowie, ponieważ oczywiście druk by się całkowicie nie opłacał, to już blisko 890 biogramów; w grę wchodzi tylko forma elektroniczna) te losy w formie encyklopedycznej, wg alfabetycznej kolejności nazwisk, a wtedy wyszukanie konkretnej osoby byłoby trywialnie proste. Ale to jeszcze nie w najbliższej przyszłości. Czyli bieżący indeks to pomysł jak najbardziej trafny.

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie wkradł mi się chochlik z datami odnośnie oficera Blachon.
Poproszę o opisanie losów oficerów francuskich, są nimi wspomniany już Louis-Antoine de Camon d’Ade Blachon (11.03.1744 - 22.01.1822) oraz Hercule de Ligondès-Rochefort (1738 - 1804).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Louis-Antoine de Camon d'Ade Blachon urodził się 11.03.1744 w Blachon. Dawniej były problemy z ustaleniem daty jego urodzin, w starych materiałach można spotkać "około 1740", 1742. Dość często występował tylko pod imieniem Antoine. Nazwisko i tytuły przybierały wiele form: Camon Dade, Camon d'Adde, de Camon-Dade, Camon-Dadou, Camont-Dade, Caumon-Dade, Caumont-Dade. Jego rodzicami byli Antoine (César-Antoine) de Camon-Dade (pan de Blachon) i Marie d'Espalanque (Espalangue, Espalungue). Wstąpił do korpusu gardemarynów 7.11.1756. Służył kolejno na 24/30-działowej fregacie Fidèle w 1757 (eskortującej statki między Rochefort a Brestem), na 28/32-działowej fregacie Zéphyr w 1758 (u wybrzeży Francji), na 64-działowcu Actif w 1759 (przejście z Brestu, przez Madagaskar na wody Cejlonu, gdzie przybyto 30.08.1759; po dołączeniu do eskadry hrabiego d'Ache udział w bitwie pod Porto Novo 10.10.1759), na 74-działowcu Zodiaque w 1762 i znów na 64-działowcu Actif w 1763. Otrzymał 1.10.1764 rangę "chorążego liniowca". W tym charakterze należał do załóg 18-działowej szebeki Rusé w 1767 (wyjście z Brestu, operowanie u wybrzeży Maroka) i 20-działowej gabary Ecluse w 1768. W 1770 został porucznikiem artylerii marynarki. W 1771 zaczął służyć na 26/32-działowej fregacie Belle Poule. Dano mu 1.05.1772 stopień porucznika piechoty marynarki regimentu z Rochefort, a 1.01.1775 - stopień porucznika fizylierów. W latach 1775-1776 wchodził w skład załogi 32-działowej fregaty Aigrette ochraniającej żeglugę na wodach Lewantu. Dowodził potem 6-działowym kutrem Milan i zajmował się robieniem planów wybrzeży Flandrii, Pikardii i Normandii. Awansował 4.04.1777 na "porucznika liniowca". W piechocie marynarki został 1.07.1777 kapitanem. Nagrodzono go 8.12.1777 stopniem kawalerskim Orderu Św. Ludwika. W latach 1777-1778 służył na 74-działowcu Robuste. W 1778 objął komendę nad 16-działową korwetą Hirondelle; był obecny podczas słynnej walki fregaty Belle Poule z brytyjską fregatą Arethusa 17.06.1778. Przechodził potem przez pokłady 28-działowej fregaty Fox, 74-działowca Intrépide, 64-działowca Actionnaire. W latach 1779-1780 dowodził 20-działową korwetą Étourdie, potem 32-działową fregatą Gloire. Razem z fregatą Friponne zdobył wiele angielskich statków handlowych i jednostek korsarskich. Mianowano go 9.05.1781 podpułkownikiem wojsk marynarki. W 1781 dowodził 32-działową fregatą Friponne i eskortował statek holenderskiej kompanii wschodnioindyjskiej do Kadyksu. Wysłano go na Martynikę, na której wodach operował z sukcesami do 1783. Np. 15.07.1781, po 50-dniowym rejsie patrolowym z fregatą Résolue, kawaler de Blachon zdobył dwa brytyjskie żaglowce pocztowe, cztery statki i okręt korsarski, zabierając pryzy na Martynikę i Gwadelupę. Awansował 15.09.1782 na "kapitana liniowca". Wrócił z Indii Zachodnich do Tulonu w 1783. Ożenił się 19.12.1787 z Germaine-Charlotte (Esther) du Closier (de Elosser) de Vic. Mieli jedną córkę. Dowodził w 1788 fregatą 32-działową Courageuse, a w 1790 liniowcem 74-działowym Téméraire. W wyniku wydarzeń rewolucji francuskiej wyemigrował w 1791 i odbył w 1792 kampanię w Armii Książąt. Dostał w niej rangę marszałka oboźnego. Był wtedy nazywany hrabią de Blachon albo hrabią de Camon d'Ade-Blachon. Owdowiał 16.09.1793 (w roku urodzenia córki). Po restauracji Burbonów znowu znalazł się w marynarce francuskiej. Ustąpił 3.12.1814 otrzymując honorowy stopień kontradmirała. Nagrodzono go 23.08.1820 komandorią Orderu Św. Ludwika. Zmarł 22.01.1822 w Tarbes.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Hercule du Ligondès de Rochefort (de Ligondès-Rochefort) urodził się w 1738. Jego rodzicami byli Claude (alias François) du Ligondès, hrabia de Rochefort (podpułkownik kawalerii, kawaler Orderu Św. Ludwika) i Antoinette du Ligondès des Forges. Został kawalerem maltańskim 11.12.1754. Służbę w korpusie gardemarynów zaczął w 1755. Awansował 24.03.1772 na "porucznika liniowca". Dowodził w 1779 i 1780 korwetą 14-działową Sardine, w Villefranche, Tulonie i Marsylii; w 1780 krążył u wybrzeży Prowansji i Langwedocji. W tym samym roku zdał dowództwo. Awansował w 1781 na "kapitana liniowca". Był kawalerem Orderu Św. Ludwika. W 1782 objął komendę nad 26-działową fregatą Mignonne i patrolował w okolicach Genui. W tym samym roku został kapitanem 32-działowej fregaty Boudeuse; eskortował statki na Morzu Śródziemnym - zmierzające ku wybrzeżom Barbarii, Lewantu, Grecji i do Konstantynopola. Wysłano go na początku 1786 jako dowódcę 40-działowej fregaty Minerve na wody Lewantu, dokąd wracał na tej jednostce kilkakrotnie, skierowany np. 31.10.1790 z Tulonu do Smyrny; dowodził morskimi siłami w tym rejonie do kwietnia 1792. W 1788 wykazywano go też na liście kawalerów maltańskich Domu Owernii. Doprowadził do incydentu dyplomatycznego w Livorno, lekceważąc prawa neutralnej Toskanii. W marcu 1793 fregaty Minerve i Melpomene przeprowadziły z Tulonu do Algieru dwie szebeki przygotowane dla deja. W kwietniu 1793 kapitana Minerve aresztowali w Tulonie zbuntowani marynarze. Zmarł w 1804.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów francuskich, są nimi Pierre-Alexandre Pastour de Costebelle (20.02.1750 - 1791) oraz Charles-Julien-Gilbert du Chaffault de Chaon (1736 - 1817, awans kapitański otrzymał w 1777).
Pozdrawiam Janusz.