www.timberships.fora.pl

kgerlach

François-Félix des Bordes de Folligny urodził się około 1690 w Saint-Malo-de-la-Lande koło Coutances w niezbyt znaczącej rodzinie szlachty normandzkiej. Na dodatek był młodszym synem, więc nie dziedziczył ani ziemi Folligny, ani dóbr Saint-Malo-de-la-Lande, które zostały w rodzinie jego starszego brata. Natomiast rodzina miała tradycje oficerskie w marynarce - brat był "chorążym liniowca", a bratanek - "kapitanem liniowca". Awansował w 1738 na "kapitana liniowca". Został szefem eskadry w 1752. Dwukrotnie dowodził tymczasowo marynarką w Breście (najprawdopodobniej m.in. w 1758). Kiedy odchodził z marynarki dostał w 1764 honorową rangę generała-porucznika.
W tym samym czasie służyło we flocie kilku oficerów tego nazwiska (dwóch zupełnie różnych odeszło ze służby w tym samym roku itd.), więc choć znane jest wiele innych faktów (dowództwa okrętów, kampanie itp.), nie jestem w stanie powiązać je ani z Franciszkiem Feliksem ani z innymi, bowiem imion źródła z reguły nie wymieniają.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Maximilien-Gabriel Beaulieu de Tivas (23.02.1703 - 08.08.1773) oraz Charles-Louis Saulx de Rosnevet (1734 - 20.12.1776)
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Maximilien-Gabriel Beaulieu de Tivas urodził się 23.02.1703 w Dangers. Jego rodzicami byli Gabriel de Beaulieu (koniuszy, pan de Friaize) oraz Angélique de Dannes. Został gardemarynem 31.08.1716. Otrzymał rangę "chorążego liniowca" w 1731. Ożenił się 28.10.1733 w Rochefort z Marie-Louise de Gouttes. Mieli dwie córki (z tego jedna zmarła bardzo wcześnie). W 1734 służył na 28-działowej fluicie Charente, wysłanej na wody amerykańskie. Awansował na "porucznika liniowca" 1.01.1742. W 1747 był porucznikiem na 74-działowcu Intrépide z floty szefa eskadry de L'Étanduère'a, uczestnicząc w bitwie pod Finisterre 25.10, kiedy dowodził pierwszą baterią swojego okrętu. Awansował 23.05.1754 na "kapitana liniowca". W roli drugiego kapitana 74-działowca Glorieux walczył w zakończonej klęską Francuzów bitwie pod Quiberon 20.11.1759, ale jego okręt uciekł na rzekę Vilaine. Maximilien-Gabriel Beaulieu de Tivas wycofał się ze służby w marynarce 15.01.1762. Zmarł 8.08.1773 w Rochefort.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Charles-Louis Saulx de Rosnevet (markiz de Saulx) urodził się około 1734 w Bretanii. Został gardemarynem w Breście 6.07.1750. Otrzymał rangę "chorążego liniowca" 1.10.1755. W artylerii marynarki dano mu 1.11.1756 stopień podporucznika. Od 16.01 do 26.12.1757 służył na 74-działowcu Superbe w eskadrze generała-porucznika Du Bois de la Motte, wysłanej 3.05 z Brestu z posiłkami do Kanady (dotarcie do Louisbourga 29.06). Brał udział w zwycięskiej obronie Louisbourga podczas ataków (właściwie tylko rozpoznań sił francuskich) przez brytyjski zespół wiceadm. Holburne'a 20.08 i 25.09.1757. W okresie 15.03-31.10.1758 Saulx Rosnevet służył na 24/26-działowej fregacie Thétis, eskortującej konwoje - podczas wykonywania tych zadań fregata została zaatakowana 12.09 przez Anglików i schroniła się pod osłonę baterii Morgat. Od 1.06.1759 był członkiem załogi 80-działowca Soleil Royal. Uczestniczył na nim 20.11.1759 w bitwie pod Quiberon, kiedy Soleil Royal wszedł na mieliznę i został spalony przez Francuzów. Mianowano go 1.10.1761 oficerem na 16/18-działowej korwecie Calypso w eskadrze de Blénaca wysłanej z posiłkami na Martynikę; kiedy 29.07.1762 zmarł dowódca tej jednostki, Saulx Rosnevet przejął po nim komendę i sprawował do 11.11.1762. Gdy jednak Francuzi znaleźli się pod Martyniką, wyspa była już zdobyta przez Anglików, więc zwrócono się ku San Domingo, gdzie korwetę włączono do lokalnego systemu obrony. Charles-Louis Saulx de Rosnevet dostał 15.01.1762 w artylerii marynarki stopień porucznika. Awansował 1.05.1763 na "porucznika liniowca". W 1765 zmienił przejściowo pion służby, zostając 1.05 "porucznikiem portu". Mianowano go 1.01.1767 kapitanem artylerii marynarki. Od 24.04.1769 był członkiem stowarzyszonym Królewskiej Akademii Marynarki (został członkiem zwyczajnym tej instytucji 12.12.1771). Od 11.10.1769 do 9.08.1770 dowodził 36-działową fluitą Seine, kierowaną z Brestu na Martynikę (w 1768 był w Breście i na Martynice, a w 1770 w Breście). W wojskach marynarki został 14.05.1772 kapitanem-porucznikiem pierwszego batalionu regimentu w Hawrze. W Królewskiej Akademii Marynarki pełnił w 1772 funkcję sekretarza. Otrzymał 30.12.1772 stopień kawalerski Orderu Św. Ludwika. Od 16.03.1773 dowodził 26/32-działową fregatą Oiseau. W królewskiej Akademii Marynarki był do 22.04.1773 wicedyrektorem. Uczestniczył na Oiseau w drugiej wyprawie (26.03.1773-7.09.1774) komodora Kerguelena na Morza Południowe. Kompromitująca Francję ekspedycja zatknęła w styczniu 1774 flagę na nic nie znaczącej, jałowej i bezludnej wysepce, głoszonej wcześniej wielkim, wspaniałym lądem. Sąd wojenny, który zdymisjonował Kerguelena i skazał na 20 lat więzienia, wygłaszał dla kontrastu z postawą głównodowodzącego wielkie pochwały pod adresem pana Saulx de Rosnevet, rozwodząc się nad jego śmiałością, doświadczeniem, mądrością i moralnym zachowaniem. Dano mu 1.01.1775 stanowisko kapitana kompanii praktykantów na kanonierów w Breście. Był w 1775 dyrektorem Królewskiej Akademii Marynarki. Awansował 28.06.1775 na "kapitana liniowca". Został 12.11.1775 zastępcą dyrektora konstrukcji w Breście. W 1776 pełnił funkcję wicedyrektora Królewskiej Akademii Marynarki. Od 30.09.1776 dowodził 10/12-działową korwetą Curieuse, skierowaną na San Domingo; zatrudniony tam na lądzie, zmarł 20.12.1776 w Port au Prince.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Louis de Grimaudet du Motheux (1698 - 1777, awans kapitański otrzymał w 1748) oraz markiz de Vienne (brak danych,awans kapitański otrzymał również w 1748).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Louis de Grimaudet du Motheux pochodził z Prowansji. Urodził się w 1698. Jego rodzicami byli Louis-Vicent de Grimaudet ("kapitan liniowca", zmarły w Tulonie podczas zarazy 25.05.1721) i Claire Daniel de Lhery. Został gardemarynem w Tulonie 10.04.1714. Służył wówczas na 56/60-działowcu Diamant. Potem należał do załóg małej tartany Saint Joseph i (w 1720) 50-działowej fluity Seine. W 1725 był na 68-działowcu (właściwie już hulku) Invincible. Mianowano go 17.03.1727 "chorążym liniowca". Służył następnie na 50-działowcu Tigre (w 1727, kiedy ten okręt krążył pod Tunisem i Algierem w eskadrze Monsa, zdobył północnoafrykańskiego korsarza i wrócił do Tulonu 16.09); na 26-działowej fregacie Flore (w 1629); na wynajętej barce Dorothée i na 14-działowej korwecie Nymphe (w 1734); na 74-działowcu Ferme i 64-działowcu Borée w 1735 (okręty te operowały wówczas na Morzu Śródziemnym i w okolicach Kadyksu w składzie eskadry markiza d'Antin). Louis de Grimaudet du Motheux awansował 1.04.1738 na "porucznika liniowca". W latach 1738-1739 był oficerem na 26-działowej fregacie Flore, wysłanej dla wsparcia walk na Korsyce. W okresie 1740-1741 zajmował stanowisko porucznika na 64-działowcu Solide w eskadrze La Rochelarta operującej na Morzu Śródziemnym. W latach 1741-1742 był oficerem 60-działowca Heureux, który w 1742 zawinął do Konstantynopola. W okresie 1742-1743 należał do kadry oficerskiej 74-działowca Duc d'Orléans. Został 1.01.1742 kawalerem Orderu Św. Ludwika. W 1744 i 1745 dowodził 32/34-działową fregatą Atalante, ale dopiero po bitwie pod Tulonem 22.04.1744. Awansował 1.04.1748 na "kapitana liniowca". W 1756 zajmował najpierw stanowisko drugiego kapitana na 74-działowcu Guerrier w eskadrze La Galissonnière'a i walczył w bitwie pod Minorką 11.04.1756, a potem dowodził 60-działowcem Fier. Na tym ostatnim uczestniczył - w maju i czerwcu 1756 - w walkach o Port Mahon. W latach 1757-1758 był dowódcą 74-działowca Souverain; w styczniu 1758 sprawował ponadto komendę nad 64-działowcem Lion i 30-działową fregatą Oiseau, mając z tymi trzema jednostkami - po opuszczeniu Tulonu 13.01.1758 - dołączyć w Kartagenie do eskadry de La Clue'a. Z tego powodu znalazł się w bitwie pod Lagos w sierpniu 1759, kiedy Anglicy rozgromili siły de La Clue'a, ale Souverain zdołał uciec. Louis de Grimaudet du Motheux zrezygnował z dalszej aktywnej służby na początku albo w połowie stycznia 1762. Zmarł w 1777. Nigdy się nie ożenił.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Claude-Henri de Fragnier de Vienne (zwany markizem de Vienne) pochodził z Szampanii. Urodził się około 1702. Został gardemarynem 12.09.1718. Awansował 1.04.1738 na "porucznika liniowca". W 1744 był oficerem na 74-działowcu Juste w Breście. Awansował 1.04.1748 na "kapitana liniowca". W 1759 dowodził 74-działowcem Robuste w eskadrze marszałka Conflansa, rozgromionej przez Anglików w bitwie pod Quiberon 20.11.1759, ale on zdołał uciec na rzekę Vilaine. Dowodził tym okrętem nadal na Vilaine w 1760. Kiedy wycofywał się z dalszej służby w marynarce 16.09.1764, dano mu honorową rangę szefa eskadry.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Gilles Martineau de Fromentières (brak danych, awans kapitański otrzymał w 1738) oraz Louis-François-Nicolas de Lorgeril (14.04.1708 - 1762).
Pozdrawiam Janusz.

Ps.
Znalazłem informację, że "jakiś" de Vienne dowodził 56/50-działowcem Amphion we flocie Duboisa de La Motte w 1755 skierowanej do Kanady z zaopatrzeniem.
Konkretnie był on w eskadrze dowodzonej przez Perier de Salverta na Courageux (74) oraz Protée (64, Roquefeuil), Amphion (50, de Vienne), Aigle (50, d'Alleno de Saint-Allouarn), Fleur-de Lys (30, Marin de Marnières), Emeraude (28, Treoudal), Diane (28, Froger, pan de l’Éguille) oraz Fidele (24, Froger de la Jonquiere).

kgerlach

Panów de Vienne było w marynarce francuskiej pełno, a takich, którzy tytułowali się markizami de Vienne, niemal tyle samo. Właściwe nazwisko tego, który został "kapitanem liniowca" 1.04.1748, brzmiało Fragnier, ale niestety rzadko je przywoływano. Tym niemniej z bardziej znanych oficerów marynarki o tytule "de Vienne" jeden zmarł w 1732, a inny na pewno nie był jeszcze w 1755 "kapitanem liniowca", więc prawdopodobieństwo, że okrętem Amphion dowodził w 1755 akurat ów Claude-Henri de Fragnier de Vienne, jest duże.

Gilles de Martineau de Fromentières (de Fromentière, de Fromentiere) urodził się prawdopodobnie około 1685. Według jednych dokumentów jego rodzicami byli Alexandre de Martineau (pan de Fromentières) i Marguerite de Beaumanoir, inne temu przeczą. Został gardemarynem 16.04.1703. Dano mu rangę "chorążego liniowca" 7.06.1707. Awansował 13.03.1727 na "porucznika liniowca". Ożenił się i miał siedmioro dzieci. Został kawalerem Orderu Św. Ludwika. Awansował 1.04.1738 na "kapitana liniowca". W 1744 kawaler de Fromentières dowodził 46-działowcem Argonaute, który 6.02.1744 opuścił Brest w chybionej próbie restauracji Stuartów na tronie Anglii, zakotwiczył w Calais 29.02 i wrócił do Brestu w marcu. W 1746 był dowódcą 64-działowca Sérieux; stacjonował w Breście i eskortował konwoje. W 1747 objął komendę nad 74-działowcem Neptune. Okręt ten wszedł w skład dowodzonej przez "szefa eskadry" de l'Étenduère (Etenduère) eskorty wielkiego konwoju (252 żaglowce) udającego się spod wyspy Aix do Indii Zachodnich. Eskorta liczyła 9 liniowców i fregatę, flagowcem był 80-działowy Tonnant. Napotkawszy 25.10.1747 (dla Anglików 14.10) w pobliżu przylądka Finisterre silniejszą eskadrę brytyjską (12 liniowców i dwa 50-działowce) kontradmirała Hawke, de l'Étenduère odesłał ze statkami konwoju jeden liniowiec i fregatę, z pozostałą ósemką przeciwstawiając się 14 okrętom brytyjskim. Wynikiem był pogrom Francuzów, którzy stracili 6 liniowców – tylko dwa zdołały uciec, w tym Tonnant. Neptune musiał się poddać 64-działowcowi Yarmouth po śmierci blisko 300 ludzi. De Fromentière, któremu kula urwała nogę, zmarł z ran trzy dni później.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Szlachecka rodzina de Lorgeril pochodziła z Bretanii. Louis-François-Nicolas de Lorgeril urodził się 14.04.1708 w Dinan. Jego rodzicami byli Louis-François de Lorgeril ("kapitan liniowca" i w 1752, krótko przed śmiercią, przewodniczący stanu szlacheckiego w Stanach Bretanii) oraz Marie-Magdeleine-Marthe Geraldin (Géraldin). Uczyniono go 10.05 lub 1.07.1721 "paziem Wielkiej Stajni" królewskiej. Został gardemarynem 1.09.1725. Otrzymał rangę "chorążego liniowca" 18.02.1733. W następnym roku (10.01.1734) w marynarce pojawił się inny gardemaryn o nazwisku Lorgeril (najprawdopodobniej jego młodszy brat) i odtąd Louis-François-Nicolas został "de Lorgeril starszym". Ożenił się pierwszy raz 22.02.1737 z Jeanne-Elisabeth-Françoise Bégon, która dała mu córkę, ale zmarła już w 1738. Ożenił się więc po raz drugi 21.03.1740 w Parigny z Louise-Julienne de Saint-Germain de Parigny. Mieli więcej dzieci. Awansował 10.10.1743 na "porucznika liniowca". Był kawalerem Orderu Św. Ludwika. W 1747 zajmował stanowisko porucznika na 74-działowcu Neptune; został ciężko ranny i wzięty do niewoli w bitwie 25.10.1747 w pobliżu przylądka Finisterre, w której śmiertelną ranę odniósł opisywany tu bezpośrednio wcześniej dowódca tego okrętu, Gilles de Martineau de Fromentières. Jednak - wbrew niektórym genealogom - Louis-François-Nicolas de Lorgeril nie zginął w tym starciu. Tymczasem wspomniany de Lorgeril młodszy osiągnął 17.05.1751 ranę porucznika i odtąd zaczynają się schody, ponieważ prawie nigdy nie wiadomo, czy dany dokument wspominający oficera marynarki de Lorgeril pisze o starszym, czy o młodszym. W każdym razie jeden z nich dowodził w 1752 lekką jednostką (typu patache) Saint Louis na wodach Martyniki. Louis-François-Nicolas de Lorgeril awansował 23.05.1754 na "kapitana liniowca". To z pewnością on dowodził w 1755 liniowcem 64-działowym Lys, wysłanym z posiłkami do Kanady (wyszedł z Brestu 3.05.1755 razem z 13 innymi okrętami liniowymi), zaatakowanym i zdobytym (podczas pokoju) 8.06.1755 koło Nowej Fundlandii przez brytyjskiego admirała Boscawena. Lecz 17.04.1757 "kapitanem liniowca" został też de Lorgeril młodszy. Znamy kolejne okręty dowodzone przez kawalera de Lorgeril, jednak nie wiadomo którego: w 1758 wyposażona w Breście 30-działowa fregata Comète (w okresie 4.04-30.07.1758 przeszła pod jego komendą do Louisbourga i z powrotem); w 1761 w Dunkierce 22/36-działowy pram Thérèse. Natomiast komenda nad 64-działowcem Sage, przeprowadzonym w 1762 przez kawalera de Lorgeril z Port Louis do Brestu, musi już dotyczyć de Lorgerila młodszego, bowiem rzecz miała miejsce w październiku, a tymczasem Louis-François-Nicolas de Lorgeril wycofał się ze służby 15.01.1762. Czy ta data -1762 - rezygnacji z dalszej służby oznacza też datę śmierci, jak niektórzy podają? Nie jestem wcale pewny. Tej osobie przypisuje się co najmniej trzy różne daty zgonu (w tym dwie, gdy jeszcze pływał, więc z pewnością fałszywe), może i trzecia jest zmyślona na podstawie zaniku dalszych informacji.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi François-Jacques Kerlero de Rosbo (1721 - 1790) oraz Jean-Baptiste-Nicolas-Denis d'Après de Mannevillette (11.02.1707 - 01.03.1780)
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Tym razem dwóch oficerów, których przynależność do francuskiej marynarki wojennej jest w ogóle lub prawie w ogóle żadna. Mieli stopień capitaine de vaisseau, ale - jak wielokrotnie podkreślałem - dosłownie znaczyło to tylko "kapitan jednostki". Po pojawieniu się w drugiej połowie XVII w. liniowców, Francuzi zwykli tylko dla nich rezerwować nazwę vaisseaux, a mniejsze okręty (fregaty, korwety, brandery, galery itd.) opisywali dokładniej. Stąd w marynarce wojennej capitaine de vaisseau stał się synonimem "kapitana liniowca". Lecz w marynarce handlowej duże statki pozostały vaisseaux, a ich kapitanowie, nazywani zgodnie z logiką capitaine de vaisseau, byli tylko kapitanami (dużych żaglowców), nie kapitanami liniowców. Obaj oficerowie, o których Pan teraz pyta, służyli jako kapitanowie francuskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Jednostki tej kompanii (ściślej - kilku) w razie potrzeby (zwłaszcza na dalekich wodach) wcielano czasem do eskadr wojennych, stąd walczyły nawet w bitwach. Ich kapitanowie nie przechodzili jednak w hierarchii od gardemaryna do "kapitana liniowca" i nie awansowali na oficerów flagowych. Byli w zasadzie cywilami. Nie wiem, za kogo ich uważano w marynarce wojennej, gdy żaglowce operowały wspólnie.

François-Jacques Kerlero (Kerléro) de Rosbo został ochrzczony 21.11.1721 w Pont-Scorff. Jego rodzicami byli Jean Kerlero de Rosbo i Rose Drias. Chyba służył jakiś czas w marynarce wojennej, skoro został potem kawalerem Orderu Św. Ludwika. W 1758 dowodził na Oceanie Indyjskim statkiem Kompanii Wschodnioindyjskiej Condé, uzbrojonym wtedy w 44 lub 50 dział, i walczył na nim pod hrabią d'Aché w bitwach pod Cuddalore 29.04.1758 oraz pod Negaptam 3.08.1758. Anglicy lubili traktować jego tytuł jako nazwisko i przekręcać na Rosbau oraz Rosban. Ożenił się 26.04.1762 w Hennebont z Pauline Audouyn de la Villéon. Mieli dzieci. Zmarł 29.04.1790 w Hennebont.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Jean-Baptiste-Nicolas-Denis d'Après de Mannevillette (przekręcane czasem na de Mennevillette) urodził się 13.02.1707 (albo dwa dni wcześniej) w Hawrze. Zasłynął jako żeglarz, autor i naukowiec (hydrograf, nawigator, kartograf), ale oceniano go też jako kiepskiego żołnierza, którym został tylko z przymusu. Jego ojcem był Jean-Baptiste-Claude d'Après de Blangy. Jean-Baptiste-Nicolas-Denis d'Après de Mannevillette zaczął służyć na morzu, na statku Kompanii Indyjskiej Maréchal d'Estrées, w 1729, już wtedy dowodząc biegłości w nawigacji. Był potem jednym z pierwszych żeglarzy francuskich posługujących się oktantem wynalezionym w 1731 przez brytyjskiego astronoma Hadleya. Ożenił się w 1734, ale nie miał dzieci. Zajmował się kartografią wybrzeży Indii, Afryki i Chin, wydając swoje prace z lat 1735-1775 pod tytułem Neptune Oriental. W 1743 został członkiem Akademii Marynarki. W 1767 król Ludwik XV nagrodził jego ogromne zasługi na tym polu, dekorując go Orderem Św. Michała. W 1750 Jean-Baptiste-Nicolas-Denis d'Après de Mannevillette dowodził 16/16-działową fregatą Kompanii Indyjskiej Glorieux i po drodze na Ile de France dokonywał pomiarów u Przylądka Dobrej Nadziei. Pełnił też funkcję Inspektora i Strażnika Składu map, planów oraz dzienników okrętowych Indii, w Lorient. Nie zapisywał się do marynarki wojennej, ale - tak jak w przypadku Kerlero de Rosbo - jako kapitan statków Kompanii Indyjskiej miał epizod bojowy, w jego przypadku niezbyt chlubny. Dowodząc uzbrojonym wtedy w 50 do 60 dział żaglowcem Duc de Bourgogne podlegał hrabiemu d'Aché De Mannevillette i walczył 29.04.1758 w bitwie pod Cuddalore. Trzymał się bojaźliwie daleko za francuską linią bojową i został karnie odsunięty od komendy. Zmarł 1.03.1780 w Lorient.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Nicolas Martial Choiseul de Praslin (... - 17.09.1760, awans kapitański otrzymał w 1751) oraz de Boisgelin-Kersa (... - 05.03.1762, awans kapitański otrzymał w 1754).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Nicolas-Martial Choiseul de Praslin pochodził z potężnej rodziny Choiseul (mającej wśród przedstawicieli książąt i ministrów marynarki), aczkolwiek ze skromniejszej jej gałęzi. Zwano go też markizem de Praslin, chociaż był to naprawdę tytuł jego żony. Jego ojciec (znany jako kawaler de Choiseul-Beaupré) służył w randze "kapitana liniowca", stryj zajmował stanowisko gubernatora San Domingo. On sam został gardemarynem 29.02.1732. Otrzymał stopień "porucznika liniowca" 1.01.1746. W 1747 był oficerem na 74-działowcu Magnanime. W 1750 dowodził 24-działową fregatą Mutine, operował w okolicach Nowej Fundlandii. Awansował 17.05.1751 na "kapitana liniowca". Zajmował w 1751 stanowisko drugiego kapitana na 64-działowcu Illustre. W 1755 był dowódcą 64-działowca Illustre w eskadrze Duboisa de La Motte. W 1757 dowodził 74-działowcem Superbe, wysłanym z posiłkami do Kanady. Zmarł 17.09.1760 w Rennes. Nie miał dzieci.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach