www.timberships.fora.pl

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów angielskich, są nimi: Benjamin Young (... – 09.05.1754, awans kapitański otrzymał 27.09.1740), William Dandridge (... – 17.10.1747, awans kapitański otrzymał 19.02.1740/41) oraz Franklyn Lushington (... – 23.02.1742/43, awans kapitański otrzymał 24.06.1739).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Benjamin Young zaczął służbę w Royal Navy najpóźniej w sierpniu 1703. Zdał egzamin na porucznika 12.01.1708/1709. Zajmował to stanowisko od września 1709 na okrętach operujących na wodach krajowych, kanale La Manche, u wybrzeży Nowej Anglii, w Indiach Zachodnich. Awansował 20.06.1728 do stopnia commander dostając w Indiach Zachodnich dowództwo (zachował je do czerwca 1729) 8-działowego slupa Spence, przyprowadzając go ostatecznie do Anglii. Od czerwca 1738 do sierpnia 1740 Young dowodził 8-działowym slupem Bonetta na kanale La Manche. Stanął 1.12.1739 przed sądem wojennym pod zarzutem jakichś nieprawidłowości, ale krzywda mu się nie stała. Awansował 27.09.1740 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do czerwca 1741) nad 54-działowcem Bristol na wodach krajowych, w początkach 1741 wysłanego z konwojem do Indii Zachodnich. Tam w czerwcu 1741 Young przeszedł na 60-działowiec Princess Louisa i 1.07.1742 wyruszył na nim w rejs do Anglii. Zdał komendę w listopadzie 1742. Benjamin Young zmarł 9.05.1754. Wiadomo, że miał syna.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

William Dandridge (Danbridge) urodził się 29.12.1689 w Great Malvern (Anglia). Zaczął służbę w Royal Navy najpóźniej w lipcu 1704. Zdał egzamin na porucznika 22.03.1708/1709. Zajmował to stanowisko od października 1709 na okrętach operujących m.in. u wybrzeży Wirginii i na wodach krajowych. W Wirginii ożenił się 18.03.1719 z Unity West i na pewien czas zajmował się prowadzeniem plantacji i handlem, zanim wrócił do marynarki. Awansował 11.04.1738 do stopnia commander dostając dowództwo (zachował je do lutego 1740/41) 8-działowego slupa Wolf, wysłanego ku wybrzeżom Wirginii. Tam i u brzegów Georgii uczestniczył w działaniach przeciwko Hiszpanom, w tym w wyprowadzanych z Georgii od kwietnia do lipca 1740 (m.in. w nieudanym ataku na Saint Augustine na Florydzie, blokowany przez eskadrę komodora Pearce’a – do której należał Wolf – już od kwietnia, kiedy toczono potyczki z lokalną flotyllą 6 półgaler i 2 uzbrojonych szalup). W październiku 1740 skierowano go do Indii Zachodnich (z konwojem 8 transportowców wiozących żołnierzy z Ameryki Północnej na Jamajkę), gdzie przeszedł pod rozkazy wiceadm. Vernona. Zmylony przez pośpiech i mgłę Dandridge dokonał fałszywego rozpoznania francuskiej floty w Port Louis na Hispanioli, co opóźniło działania przeciwko Cartagenie (marzec 1739/40 – kwiecień/maj 1741). Mimo tego awansował 19.02.1740/41 do rangi captain otrzymawszy od Vernona komendę (zatrzymał ją do grudnia 1743) nad 40-działowcem Southsea Castle w Indiach Zachodnich. W maju 1741 pożeglował ku wybrzeżom Georgii, atakowanym przez Hiszpanów. Od lipca do sierpnia 1744 był kapitanem 44-działowca Mary Galley, przygotowywanego dopiero do służby. Zmarł 17.10.1747 w Anglii, chociaż niektórzy uważają, że zmarł już 28.08.1744 i stąd to dziwnie krótkie dowodzenie ostatnim okrętem.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Franklin (Franklyn) Lushington urodził się około 1710 w Sittingbourne (Kent). Jego rodzicami byli Stephen Lushington i Jane Fowler Petley. Zaczął służbę w Royal Navy najpóźniej w czerwcu 1722. Zdał egzamin na porucznika 25.10.1727. Zajmował to stanowisko od stycznia 1727/28 na okrętach operujących na wodach krajowych, u wybrzeży Nowej Fundlandii, na Morzu Śródziemnym. Awansował 2.04.1739 do stopnia commander dostając dowództwo (zachował je do czerwca 1739) 6-działowego slupa Grampus na Morzu Śródziemnym. Lushington awansował 24.06.1739 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do schyłku marca 1740) nad 20-działową małą fregatą Solebay na Morzu Śródziemnym. Od schyłku marca 1740 do sierpnia 1741 był kapitanem 20-działowej małej fregaty Rye, wysłanej na wody portugalskie. Od lipca 1742 dowodził 70-działowcem Burford, skierowanym do Indii Zachodnich. Tam wziął udział w ataku 18.02.1742/43 eskadry komodora Knowlesa na La Guayra i został śmiertelnie ranny (kula łańcuchowa urwała mu nogę). Zmarł z ran 23.02.1742/43 czy dzień wcześniej, przeniesiony na ląd w Curaçao. Niemal na pewno nie miał ani żony, ani dzieci.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów angielskich, są nimi: Edward Rich (... – 26.07.1753, awans kapitański otrzymał 28.01.1744/45), John Phillipson (... – 30.03.1745, awans kapitański otrzymał 17.02.1743/44) oraz Samuel Lofting (... – 1779, awans kapitański otrzymał 28.06.1744).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Edward Rich urodził się około 1720. Od października 1733 do listopada 1735 uczęszczał do szkoły marynarki królewskiej. Od listopada 1735 służył na okrętach Royal Navy w charakterze „ochotnika-z-rozkazu”, a od lutego 1736/37 – midszypmena. Zdał egzamin na porucznika 6.03.1739/40. Zajmował takie stanowisko od marca 1739/40 na okrętach operujących na wodach krajowych, na kanale La Manche, u wybrzeży Hiszpanii, na zachodnich podejściach do kanału La Manche, w Indiach Zachodnich (brał udział w kampanii przeciwko Cartagenie (marzec 1740/41 -kwiecień/maj 1741). Awansował 25.06.1743 do stopnia commander dostając dowództwo (zachował je do stycznia 1744/45) 14-działowego slupa (o takielunku snowa) Baltimore. W grudniu 1743 kazano mu patrolować wody koło Porto – po drodze zdobył hiszpański żaglowiec korsarski. W tym samym rejonie zdobył 8.07.1743 francuski żaglowiec korsarski. Awansował 28.01.1744/45 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do czerwca 1745) nad 20/24-działową małą fregatą Bridgewater na kanale La Manche. Od stycznia 1745/46 do września 1747 był kapitanem 44-działowca Milford. Uczestniczył na nim w kompromitującej akcji zespołu komodora Mitchella przeciwko francuskim okrętom komodora Conflansa 4-13.08.1746 koło Cap St-Nicolas (na Hispanioli). Walczył w krótkim starciu zespołu komodora Denta koło San Domingo (Hispanioli) z francuską eskadrą komodora Duboisa de la Motte 25.03.1747 (dla Francuzów to był już 5 kwietnia). Zmarł w Anglii 26.07.1753.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

John Phillipson służył w Royal Navy w latach 1735-1736 jako młody człowiek, przebywając na wodach Nowej Fundlandii. Zajmował stanowisko porucznika od 7.01.1739/40 na okrętach operujących na Morzu Śródziemnym i kanale Manche. Od 1742 dowodził 6-działowym keczem bombowym Salamander na Morzu Śródziemnym i wziął udział w letniej akcji komodora Martina przeciwko Neapolowi. Awansował 16.05.1743 do stopnia commander, pozostając (do października 1743) na keczu Salamander, z zadaniem przeprowadzenia go teraz z Morza Śródziemnego do Anglii. Awansował 17.02.1743/44 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do kwietnia 1744) nad 20-działową małą fregatą Dolphin na kanale La Manche. Od kwietnia 1744 do lutego 1744/45 był kapitanem 60-działowca Deptford w Indiach Wschodnich (flagowca komodora Barneta). Współdziałał w zdobyciu 24.01.1744/45 w cieśninie Bangka (Banca) trzech francuskich statków wschodnioindyjskich (Dauphin, Hercule, Jason). Zmarł w rejonie Oceanu Indyjskiego 30.03.1745.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Samuel Lofting (Loftin) urodził się około 1696 w Londynie. Jego rodzicami byli John Lofting i Hester Basses. Ożenił się w 1720 z Mary Edmonds. Mieli dzieci. Owdowiał. Ożenił się 9.12.1730 w Londynie z Barbarą Whitaker. Mieli dzieci. Służył w Royal Navy na stanowisku porucznika od 13.03.1733/34, m.in. na okrętach operujących na kanale La Manche. Awansował 25.02.1741/42 do stopnia commander dostając dowództwo (zachował je do schyłku marca 1744) 14-działowego slupa Wolf, na którym osłaniał rybołówstwo w rejonie Islandii (1742), był na wodach portugalskich (1743), zdobył hiszpańskie żaglowce korsarskie 11.12.1742, 5.03.1743, 17.03.1743. Awansował 28.06.1744 (czy 22.06.1744) do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do marca 1744/45) nad 20-działową małą fregatą Wager na Morzu Północnym. Eskortował statki podążające do/z Hamburga. Od schyłku marca 1745 do lipca 1745 był kapitanem 44-działowca Kinsale, wysłanego do Holandii z kilkoma innymi jednostkami w celu konwojowania jachtu, którym podróżował książę Cumberland, ówczesny głównodowodzący brytyjskiej armii w Niemczech. Zaraz potem wysłano go do Indii Zachodnich, gdzie zarzucono mu niewłaściwe zachowanie (po bójce z oficerem piechoty morskiej czy odmowie uczestniczenia w pojedynku z nim) i zdymisjonowano na Antigui w połowie lipca 1745. Wrócił do rodzinnego Great Marlow. Ożenił się w 1769 z Hester Beckford. Zmarł pod koniec 1779.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów angielskich, są nimi: James Hodsoll (... - 06.04.1754, awans kapitański otrzymał 24.07.1742), John Hardy (... - 05.1796, awans kapitański otrzymał 17.10.1744) oraz Charles Long (... - 18.11.1761, awans kapitański otrzymał 13.05.1741).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

James Hodsoll (Hodsell, Hodsall) służył w Royal Navy od czerwca 1708 w charakterze „ochotnika-na-rozkaz”, potem (od 1710) midszypmena, od stycznia 1715/16 pomocnika nawigatora. Zdał egzamin na porucznika 4.04.1717. Zajmował takie stanowisko od listopada 1723 na okrętach operujących w Indiach Wschodnich, na Bałtyku, u wybrzeży Afryki zachodniej, w Indiach Zachodnich, na wodach krajowych, Nowej Fundlandii, na Morzu Śródziemnym. Awansował 24.10.1740 do stopnia commander dostając dowództwo (zachował je do lipca 1742) 8-działowego brandera Anne Galley na Morzu Śródziemnym. Awansował 24.07.1742 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do listopada 1742) nad 20-działową galero-fregatą Dursley Galley na Morzu Śródziemnym. W lipcu i sierpniu 1742 działał pod Neapolem w eskadrze komodora Martina, która zmusiła burbońskiego władcę tego państwa do porzucenia zamiaru przyłączenia się do anty-brytyjskiej koalicji hiszpańsko-francuskiej. Od sierpnia 1743 do sierpnia 1744 dowodził 44-działowcem Diamond na Morzu Śródziemnym. W połowie stycznia 1744 Diamond stojąc w zatoce Giens należał do łańcucha okrętów przekazujących sygnały o francuskiej flocie w Tulonie do brytyjskich sił głównych adm. Mathewsa. Hodsoll brał w pewnym sensie udział – jego okręt powtarzał sygnały, nie walczył – w bitwie pod Tulonem 11.02.1743/44. W maju 1744 został wysłany w małej eskadrze komodora Westa ku wybrzeżom Genui. Od września 1744 operował u zachodniego brzegu Włoch środkowych. Od sierpnia 1744 do listopada 1746 był kapitanem 50-działowca Nonsuch na Morzu Śródziemnym, wypełniając rozmaite drobne zadania, jak operowanie w okolicach Civita Vecchia we współpracy z armią austriacką (sierpień 1744), patrolowanie między Cabrerą a Majorką zimą 1744/1745. Od listopada 1746 do listopada 1748 sprawował komendę nad 70-działowcen Royal Oak, nadal na Morzu Śródziemnym, początkowo krążąc między Tulonem a Marsylią, w październiku 1747 operując między przylądkiem Mele a Villefranche, z zadaniem przechwytywania posiłków kierowanych do Genui. Po 1748 już na morzu nie dowodził. Zmarł 6.04.1754.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

John Hardy urodził się ok. 1720. Był synem komandora (późniejszego kadm. i wiceadm.) Charlesa Hardy, bratem późniejszego adm. Charlesa Hardy. Za matkę miał Elizabeth Burchett. Służył w Royal Navy od lipca 1731. Zdał egzamin na porucznika 1.03.1739/40 i natychmiast otrzymał takie stanowisko. Gdy był pierwszym porucznikiem na 60-działowcu Superb (Superbe) stanął w sierpniu 1742 przed sądem wojennym (razem z kapitanem tego okrętu), oskarżony o okrucieństwo wobec załogi, ale uniewinniono go z wszystkimi honorami (tatuś był już kontradmirałem). Awansował 14.03.1743/44 do stopnia commander dostając dowództwo (zachował je do kwietnia 1744) 14-działowego slupa Drake. Od kwietnia do października 1744 dowodził 10-działowym slupem Vulture, operując w czerwcu pod Dunkierką. Awansował 17.10.1744 do rangi captain (tatuś był już wiceadmirałem) otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do stycznia 1744/45) nad 20-działową małą fregatą Bridgewater. Od stycznia 1744/45 do lutego 1746/1747 był kapitanem 44-działowca Torrington, początkowo na wodach krajowych (w lutym 1744/45 zasiadał w sądzie wojennym w Portsmouth), potem na Morzu Śródziemnym; w listopadzie 1745 osłaniał konwój przewożący żołnierzy z Gibraltaru do Ameryki Północnej (najpierw do Wirginii), w kwietniu 1746 był pod Louisbourgiem. W lipcu 1746 eskortował konwój w Indiach Zachodnich. Więcej już nie dowodził, ale 6.12.1762 (brat uzyskał tymczasem rangę wiceadmirała) przeniesiono go na listę oficerów spensjonowanych w stopniu kontradmirała. Opublikował w 1779 chronologiczną listę kapitanów Royal Navy. Zmarł w kwietniu lub w maju 1796 w zapomnieniu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Charles Long urodził się około 1711. Służył w Royal Navy najpóźniej od listopada 1728. Zdał egzamin na porucznika 1.11.1734. Służył na takim stanowisku od maja 1735. Awansował 4.10.1740 do stopnia commander dostając dowództwo (zachował je do maja 1741) 8-działowego slupa Saltash w Indiach Zachodnich. Awansował 13.05.1741 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do sierpnia 1742) nad 54-działowcem Chester. Walczył w Indiach Zachodnich, m.in. brał udział w nieudanym ataku floty wiceadm. Vernona i gen. Wentwortha na Santiago de Cuba od lipca do listopada 1741. Od kwietnia 1745 był kapitanem 70-działowca Royal Oak na Morzu Śródziemnym. Wysłany w 1746 przez wiceadm. Medleya na czele zespołu kilku okrętów, zademonstrował choleryczny temperament, który kosztował go karierę; wysłał sygnał do jednego z dowodzonych okrętów, nakazując przysłanie łodzi z oficerem; równocześnie ani na chwilę nie zwolnił, zmuszając załogę tamtej łodzi do nadzwyczajnego wysiłku i stawiając w sytuacji zagrożenia życia; gdy ów oficer znalazł się na pokładzie flagowca i w oględnie zaprotestował, Long zrugał go w najgorszych słowach i ze szpadą w dłoni próbował zmusić do wyzwania na pojedynek. Wiceadm. Medley natychmiast zarządził zwołanie sądu wojennego, który 16.09.1746 zdymisjonował Longa. Zdaniem Charnocka przez dużą część pozostałego życia Charles Long mieszkał na Barbadosie, obnosząc się ze swoim gniewem na tych, którzy wyrzucili go z marynarki. Zmarł w Anglii w 1761 (podaje się różne daty dzienne, np. 4.08, 18.11).
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów angielskich, są nimi: Thomas Philpott (brak danych, awans kapitański otrzymał 05.03.1740/41), Richard Haddock (... - 13.06.1749, awans kapitański otrzymał 07.11.1744) oraz Blumfield Barradall (... - 29.04.1749, awans kapitański otrzymał 18.07.1744).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Thomas Philpott (Philpot, Phillpot) służył w Royal Navy od marca 1722 jako „ochotnik-z-rozkazu” potem midszpmen (od września 1725), zdał egzamin na porucznika 24.04.1728. Zajmował stanowisko porucznika do września 1740. Awansował do rangi commander 27.09.1740 dostając dowództwo (zachował je do marca 1740/41) 10-działowego slupa Furnace na wodach krajowych. Awansował 5.03.1740/41 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do maja 1742) nad 44-działowcem Lynn. Zimą 1741/42 patrolował zachodnie podejścia do kanału La Manche, w 1742 wysłano go na spotkanie statków wschodnioindyjskich.
Jedna wersja głosi, że Thomas Philpott zmarł 13.05.1742.
Druga, że żył nadal, i może dowodził okrętem Lynn aż do maja 1744. Wg tej wersji od września 1744 do stycznia 1745/46 Philpot był kapitanem 50-działowca Woolwich w eskadrze Jamajki. Od stycznia 1745/46 do lipca 1746 dowodził 70-działowcem Princess w zespole wiceadm. Townsenda, który podążył 31.01.1745/46 z Wysp Podwietrznych ku wyspie Cape Breton. Eskadra zmuszona przez złą pogodę do zawinięcia na Antiguę, dotarła ostatecznie (w mocno okrojonym składzie) do Louisbourga 9.05.1746 – większość okrętów skierowała się do Anglii z konwojem.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Richard Haddock zajmował stanowisko porucznika Royal Navy najpóźniej od 25.10.1740, na okrętach operujących na Morzu Śródziemnym. Awansował do rangi commander 30.03.1744 dostając dowództwo (zachował je do listopada 1744) 14-działowego slupa Wolf. Zdobył dwa francuskie żaglowce korsarskie w czerwcu i lipcu 1744. Awansował 7.11.1744 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do lutego 1744/45) nad 20-działową małą fregatą Squirrel na wodach krajowych. Od lutego 1744/45 do marca 1745/46 był kapitanem 44-działowca Pearl na kanale La Manche i Morzu Północnym; współdziałał w zdobyciu francuskiej jednostki korsarskiej 20.10.1745. Od marca 1745/46 do sierpnia 1748 dowodził 50-działowcem Advice, patrolując wody kanału La Manche i zachodnie podejścia do nich. Zdobył francuskie żaglowce korsarskie 29.04.1747, 3.07.1747, 4.07.1747, 3.04.1748. Odbił angielski statek 28.03.1748, zdobył statek francuski 9.04.1748. Od listopada 1748 sprawował komendę nad 66-działowcem Cumberland, okrętem strażniczym w Sheerness. Zaraził się ospą i zmarł 13.06.1749 lub 6.01.1749/50 w Chatham.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach