www.timberships.fora.pl

kgerlach

Za stosunkowo niedługi czas ukaże się moje nowe opracowanie, trochę odbiegające formą od dotychczasowych. Nie będzie to, jak dotąd, monografia jednego zagadnienia czy jednej kampanii, lecz zbiór czterech niezależnych „artykułów” (piszę w cudzysłowie, ponieważ poszczególne części mają formę pośrednią między obszernym artykułem, a skromną książką), pod wspólnym tytułem „Świat dawnych żaglowców – wybrane tematy”.
Owe tematy to:
1. Chybiona „cudowna broń” francuskiej floty żaglowej w dobie wielkiej rewolucji.
2. Dawna technika okrętowa – myląca fascynacja nazwami.
3. Fenomen żaglowców słynnego Sané’a.
4. Zdobycie przez Anglików w 1762 r. Manili i ostatniego galeonu manilskiego.
Części są na ogół bardzo obficie ilustrowane - rysunkami konstrukcyjnymi, obrazami z epoki, kolorowymi zdjęciami, mapkami. Ostatni temat, znajomy dla czytelników tego forum, jest wprawdzie powtórzeniem zamieszczonego tutaj artykułu, ale z rozszerzeniem wątków morskich, ilustracji i mapek.
Tym razem zamierzam część egzemplarzy (20 sztuk) zaoferować osobiście, więc dam znać, gdy już będę nimi dysponował.
Krzysztof Gerlach

kgerlach

Dysponuję już wspomnianym wyżej opracowaniem.
Pierwszy artykuł opowiada, jak francuscy rewolucjoniści pozbywszy się doświadczonych oficerów i doprowadziwszy do kompletnego upadku dyscypliny, próbowali ratować sytuację przez wprowadzenie na pokłady drewnianych okrętów „Wunderwaffe” w postaci pocisków rozgrzewanych do czerwoności (i pieców do nich) oraz moździerzy, którymi chcieli stromotorowym ogniem ostrzeliwać nie twierdze, ale żaglowce przeciwnika w walce manewrowej.
Drugi temat dotyczy szeregu głupstw pojawiających się w literaturze i innych formach wypowiedzi w wyniku wiary autorów, że ta sama nazwa (np. karawela, galeon, działo kamienne) zawsze znaczyła to samo, a na dodatek jest prawidłowo i uniwersalnie definiowana w dzisiejszych leksykonach, encyklopediach lub książkach z historii żeglugi. Powstają stąd kuriozalne wnioski.
Trzeci artykuł tłumaczy, jak to się stało, że większość okrętów (nie wszystkie!) zaprojektowanych przez słynnego francuskiego konstruktora Sané’a zyskała w oczach jemu współczesnych ogromne uznanie, była budowana w nieprawdopodobnie długich seriach (czasem po kilkaset sztuk) zarówno przez Francuzów jak i ich głównych przeciwników – Brytyjczyków, stworzyła kościec francuskiej marynarki wojennej w epoce napoleońskiej, chociaż „na oko” niczym się nie różniła od żaglowców konkurentów, cechowała się takimi samymi metodami konstrukcyjnymi i materiałami, a nawet dokładna, inżynierska analiza planów konstrukcyjnych nie przynosi odkrycia jakichś sensacyjnych różnic.
Czwarta część jest znana uczestnikom tego forum, ale – jak pisałem – rozbudowana w zakresie wątków okrętowych i mapek.
Całość zajmuje 116 stron formatu z grubsza A4. Cena bez kosztów przesyłki (InPostem) to 40 zł. Przy okazji – jeśli ktoś reflektuje – mogę załączyć za dodatkowe 50 zł jeden z ostatnich egzemplarzy mojej „Wojny trzynastoletniej na morzu i wodach śródlądowych”, ale żadnego przymusu sprzedaży wiązanej oczywiście nie ma. Zresztą jestem w stanie zaoferować tylko sześć sztuk tej drugiej.
Krzysztof Gerlach