www.timberships.fora.pl

kgerlach

Jean-Claude-Marie de La Croix de St Vallier de Chevrieres (de Chevrières), zwany kawalerem de St Vallier, urodził się 7.03.1758 (albo 1.03.1758) w Grenoble w bardzo rozgałęzionej i wpływowej rodzinie szlacheckiej de La Croix de Chevrières pochodzącej z Delfinatu. Należał do gałęzi dziedziczącej tytuł hrabiego Saint-Vallier, tyle że przez najstarszych synów, a on przyszedł na świat jako drugi. Jego rodzicami byli Nicolas-Amédée de La Croix de Chevrières (hrabia de Saint-Vallier, markiz de Chevrières i de Clerieux, baron de Serves, kapitan dragonów, kawaler Orderu Św. Ludwika, deputowany z Drôme) i Jeanne-Gabrielle de Grolée. Oddano go do Zakonu Kawalerów Maltańskich 2.04.1758. Wstąpił do korpusu gardemarynów w Breście 8.05.1772. W latach 1772-1773 pływał na 30/36-działowej fregacie Terpsichore. Przyjęto go 1.11.1773 do gwardzistów flagi admiralskiej. W latach 1775-1776 zdobywał staż na 26/32-działowej fregacie Dédaigneuse, a w latach 1776-1777 na 10/12-działowej korwecie Favorite. Dano mu 1.08.1777 rangę "chorążego liniowca". Służył wtedy na 28/34-działowej fregacie Sensible. Mianowano go 28.03.1778 porucznikiem na czas kampanii. Pełnił obowiązki oficera na 26/32-działowej fregacie Belle Poule w latach 1777-1778, 32-działowej fregacie Iphigénie oraz 64-działowcu Sphynx w 1778, 80-działowcu Auguste w 1779, 80-działowcu Triomphant w latach 1780-1781, 110-działowcu Bretagne w 1781 (od 20.06 do 5.09 oraz od 10.12.1781 do 1.01.1782) i 110-działowcu Terrible w 1782. W kwietniu 1782 awansował na "porucznika liniowca". Brał zatem pełny udział w wojnie o wyzwolenie kolonii brytyjskich w Ameryce Północnej. W 1783 służył na 64-działowcu Provence. Dano mu 17.05.1783 stopień kapitana fizylierów w wojskach marynarki. W latach 1785-1786 dowodził 2/18-działową gabarą Gave. W latach 1786-1787 był kapitanem 34-działowej fregaty Félicité. W okresie 1788-1790 sprawował komendę nad 6-działowym brygiem-awizo Épervier operującym na wodach Lewantu. W październiku 1788 został kawalerem Orderu Św. Ludwika. Od czerwca 1791 dowodził 32-działową fregatą Modeste. Awansował 22.11.1791 na "kapitana liniowca" trzeciej klasy. Został dowódcą 32-działowej fregaty Vestale, a w grudniu 1791 - 32-działowej fregaty Courageuse. Od maja do czerwca 1792 dowodził placówką francuskiej marynarki wojennej na wodach Lewantu. W okresie luty-grudzień 1792 na Courageuse zawijał do Smyrny, Salonik, Trypolisu, Pireusu, krążył wzdłuż wybrzeży Morei. Widząc, co się dzieje w państwie zawłaszczanym przez jakobinów, już w lipcu 1792 wystąpił o urlop, jakoby dla poratowania zdrowia, i czmychnął z Francji. Rewolucjoniści usunęli go z list floty 23.08.1793. Wstąpił do armii księcia Condé. Ożenił się 30.07.1798 z Jeanne de Plantin de Villeperdrix. Mieli dzieci. Po raz drugi ożenił się 1.03.1801 z Bonne-Marie de Gratet du Bouchage, z którą miał dwóch synów. Zmarł 4.05.1810.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Jean-Baptiste-Hyacinthe de Bellon de Sainte Marguerite urodził się 8.11.1761 w Brignolles. Został gardemarynem około 1775. Otrzymał rangę "chorążego liniowca" 16.02.1780. W 1785 wciąż był w tym stopniu, a ponadto miał funkcję pierwszego porucznika kompanii praktykantów-kanonierów marynarki. Na liście floty z 15.05.1791 występował już jako "porucznik liniowca". Ożenił się z damą Toussaint-Andrée de Pontevès. Od 22 marca do 22 października 1792 dowodził na wodach Lewantu 14/18-działową korwetą Sardine; eskortował konwój ze Smyrny do przylądka Matapan, osłaniał żeglugę francuską do Trypolisu (w Syrii, nie w Afryce) i Aleksandrii, w końcu eskortował konwój z Cypru do Marsylii. Wyemigrował podczas rewolucji. Po restauracji Burbonów Ludwik XVIII ogłosił 22 sierpnia 1814, że przyznaje z datą 18.08 rangę kawalerską Orderu Św. Ludwika wielu "starym" (w znaczeniu: dawnym, niegdyś zasłużonym) oficerom, wymieniając wśród nich kawalera de Bellon-Sainte-Marguerite. Na listach marynarki z 1816 i 1817 Jean-Baptiste-Hyacinthe de Bellon de Sainte Marguerite występował nie tylko jako kawaler Orderu Św. Ludwika, ale i jako "kapitan liniowca" awansowany do tego stopnia 1.01.1793 (niemal na pewno chodzi o antydatowanie). Zmarł 7.11.1825.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów,są nimi Jean-Baptiste-Jacques-Stanislas de Combis d’Augustine (22.05.1753 - 09.10.1808) oraz Gaspard de Galbert de Rochenoire (18.05.1752 - 09.04.1807).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Jean-Baptiste-Jacques-Stanislas de Combis (de Combys) d'Augustine, zwany markizem de Combis, urodził się 22.05.1753 w Pertus. Jego rodzicami byli Jean-Baptiste-François de Combys (koniuszy) i Marie-Jeanne de Franc. Wstąpił do korpusu gardemarynów 15.08.1768 lub 1.10.1768. Od 13.06.1770 służył na 50/54-działowcu Sagittaire, od 4.04.1772 na 32-działowej fregacie Atalante, a od 5.05.1773 na 26/32-działowej fregacie Engageante. Został 1.11.1773 przyjęty do gwardzistów flagi admiralskiej. Od 1.07.1774 należał do załogi 20-działowej szebeki Caméléon. Wrócił 31.12.1774 na fregatę Atalante. Od 2.07.1776 uzupełniał staż na 18/20-działowej "barce łacińskiej" Éclair. Od 22.03.1778 służył na 26/32-działowej fregacie Pléïade. Otrzymał 4.04.1778 rangę "chorążego liniowca" (podaje się też datę dokładnie o rok wcześniejszą). Od 10.5.1778 był chorążym na 14/18-działowej korwecie Sardine. Ożenił się 26.01.1779 w Tulonie z Henriette-Sophie Dasque. 25.04.1779 wrócił na fregatę Pléïade. Od 1779 walczył w wojnie amerykańskiej. Awansował 4.04.1780 na "porucznika liniowca". Od 11.12.1781 był oficerem na 32-działowej fregacie Vestale. Powierzono mu 11.07.1782 komendę nad 20-działowym kutrem Chien de Chasse. Od 1.11.1782 miał stopień kapitana artylerii marynarki i funkcję zastępcy dowódcy kompanii kanonierów-praktykantów. Został 17.06.1784 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Awansował 1.05 (albo 16.12) 1786 na "majora liniowca". Od 15.03.1787 dowodził 36-działową fregatą Proserpine. Od 12.12.1787 był dowódcą 26/30-działowej fregaty Mignonne. Przejął 9.11.1790 komendę nad 32-działową fregatą Modeste. Awansował 1.01.1792 na "kapitana liniowca". Mianowano go 1.07.1792 generałem brygady (ściśle: "marszałkiem oboźnym") i inspektorem wojsk marynarki. Miał od 5.03.1793 tymczasowo funkcję dowódczą w garnizonie Tulonu (ściśle: był komendantem placu i fortów). Został jednak wyrzucony 9.05.1793 (lub dopiero 16.10.1793) jako "były szlachcic". Dziwnym zrządzeniem losu nie trafił na gilotynę, a w roku V rewolucji (między 22.09.1796 a 21.09.1797) cofnięto jego skreślenie z list floty. Tym niemniej wycofał się ze służby 31.05.1797. Jednak 20.06.1800 powołano go do zadań administracyjnych w marynarce (w artylerii marynarki). W 1801 został mianowany (5.03) komisarzem rządowym dla ex-hiszpańskiej części San Domingo, a potem (6.06) prefektem kolonialnym w tamtym miejscu. W roku XII rewolucji (1803/1804), a konkretnie 29.08.1803, dostał stanowisko inspektora konstrukcji i uzbrojenia marynarki, później dyrektora generalnego i komendanta flotylii narodowej (transportowców) w Boulogne. Znalazł się w rezerwie w grudniu 1803. Napoleon zaszczycił go możliwością głosowania w okręgu Pas-de-Calais na tych, których sam mianował. Mimo pełnej uległości wobec Pierwszego Konsula/Cesarza, de Combis d'Augustine był jedynym oficerem tej rangi, którego pominięto przy hurtowym rozdawaniu Orderu Legii Honorowej, więc się o to sam upomniał. Został 5.08.1804 od razu komandorem Legii Honorowej, a 20.07.1808 - "kawalerem Cesarstwa". Zdążył otrzymać jeszcze (21.09.1808) stanowisko inspektora pomocniczego wojsk marynarki. Zmarł 9.10.1808 w Paryżu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Gaspard de Galbert de Rochenoire (Rochenoir; pan, potem wicehrabia de Rochenoir i Angonnes) urodził się 18.05.1752 w Grenoble. Pochodził z rodziny szlacheckiej osiadłej w Delfinacie. Jego rodzicami byli Oronce de Galbert (pan de Trinconières i Rochenoire, radca parlamentu z Grenoble) i Anne-Constance Le Clet. Wstąpił do korpusu gardemarynów w 1766. Od 1768 służył na 50/54-działowcu Sagittaire, wziął udział w ekspedycji przeciwko mieszkańcom Korsyki po oderwaniu przez Francuzów 5.05.1768 tej wyspy od Genui. Uczestniczył w wyprawie eskadry Brovesa przeciwko Tunisowi 23.05-2.09.1770. Ożenił się 15.01.1776 w Trois Rivières na Gwadelupie z 17-letnią Marie-Elisabeth Marre de Bois Cherry. Mieli dzieci. W 1778 należał do załogi 64-działowca Solitaire i walczył w bitwie pod Ouessant 27.07. Awansował 13.03.1779 na "porucznika liniowca". Służył na 64-działowcu Artésien w eskadrze wiceadm. d'Estaing i uczestniczył w zmaganiach o Savannah w 1779. W 1781 był oficerem na 70-działowcu Dauphin Royal i potem na 64-działowcu Lion w eskadrze La Motte Picqueta. Został w 1781 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Owdowiał po 1784. Awansował w 1786 na "majora liniowca". Od 25.09.1789 do 30.09.1790 był deputowanym do Konstytuanty z okręgu Gwadelupy. Awansował w 1792 na "kapitana liniowca". Wobec ekscesów jakobińskich we Francji wycofał się przezornie na Gwadelupę, gdzie od 1802 do 1807 zajmował stanowisko radcy asesora trybunału apelacyjnego. Był też Kawalerem Maltańskimi i posiadaczem Orderu Cincinnatusa. Ożenił się na Martynice z Marie-Anne-Virginie Marre de Bois Cherry. Zmarł 9.04.1807 w Basse Terre (Gwadelupa).
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów,są nimi Joseph-Barthélémy de Rafelis de Broves (20.04.1754 - 14.02.1824) oraz Clément-Joseph de Taffanel de La Jonquière (20.2.1751 - 16.05.1824).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Joseph-Barthélémy de Rafélis de Broves (de Brovès), to oficer, którego losy już tu podawałem (chociaż z datą urodzenia 20.04.1753, jednak to ta sama osoba).

Clément-Joseph de Taffanel, trzeci markiz de La Jonquière, urodził się 20.02.1751 w zamku Lasgraïsses. Jego rodzicami byli Clément de Taffanel, markiz de La Jonquière (wtedy porucznik liniowca, z czasem generał-porucznik, o którym pisałem) oraz Catherina Josépha de Thomas (bogata Kreolka z Ile de France). Wstąpił do korpusu gardemarynów w 1766. Uzyskał w 1773 rangę "chorążego liniowca". Ożenił się w 1777 z Gabrielle de Portes de Pardaillan. Mieli dzieci. Awansował 13.03.1779 na "porucznika liniowca". Walczył w wojnie amerykańskiej, być może na pokładzie 74-działowca Conquérant, aczkolwiek kawalerowi de La Jonquière wymienianemu w składzie załogi tej jednostki dla okresu styczeń 1780 - sierpień 1782 przypisuje się rangę "chorążego liniowca". Otrzymał w 1786 Order Cincinnatusa. Awansował w 1786 na "majora liniowca" - był już wtedy Kawalerem Orderu Św. Ludwika i miał funkcję/stopień kapitana bombardierów w artylerii marynarki. W 1789 przebywał w zamku Guitalens razem ze swoim ojcem. Na liście floty z 15.05.1791 nadal figurował w randze "majora liniowca". Zdecydował się na emigrację razem z ojcem w 1792 do Hiszpanii. Niektorzy autorzy twierdzą, że ostatecznie skończył karierę jako "kapitan liniowca", ale nie bardzo wiadomo kiedy miałby dostać ten stopień - przytaczana w jednym przypadku data, 1785, jest z całą pewnością fałszywa. W okresie cesarstwa odkupił zamek Guitalens. Na listach marynarki z czasów restauracji Burbonów (1816, 1817) nie był już wcale wykazywany. Zmarł 16.05.1824.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Poproszę o opisanie losów francuskiego oficera, jest nim Antoine Cresp de Saint-Césaire (19.10.1731 - 12.04.1782).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Antoine Cresp de Saint-Césaire (de Saint-Cézaire) urodził się 19.10.1731 w Saint-Cézaire-sur-Siagne w Prowansji. Jego rodzicami byli François Cresp de Saint-Cézaire oraz Suzanne-Roseline de Grasse. Matka to rodzona siostra przyszłego generała-porucznika de Grasse, więc Antoine był jego siostrzeńcem. Wstąpił do korpusu gardemarynów 17.03.1744. Awansował 15.05.1756 na "porucznika liniowca". Był oficerem na 74-działowcu Téméraire we flocie szefa eskadry de La Clue Sabrana rozgromionej przez Anglików w bitwie pod Lagos 18.08.1759, a ponieważ ten okręt został wtedy zdobyty przez Anglików, najprawdopodobniej dostał się do niewoli. W 1768 dowodził 20-działową szebeką Singe, operując z Tulonu na wodach Morza Egejskiego, zawijając po drodze do Salonik i Koroni, a w rejsie powrotnym do Livorno. Awansował 18.02.1772 na "kapitana liniowca". Został kawalerem Orderu Św. Ludwika. Dano mu 1.12.1773 stanowisko komendanta królewskiej szkoły morskiej w Hawrze. W 1774, podczas rejsu ćwiczebnego małego zespołu po kanale La Manche, zarządzonego przez ministra marynarki dla wychowanków tej szkoły, dowodził 16-działową korwetą Hirondelle; w rejsie uczestniczył też 6-działowy lugier Espiègle. Od marca 1778 do marca 1780 de Saint-Cézaire dowodził 28/32-działową fregatą Chimère, wyprawioną 13.04.1778 z Tulonu na wody Ameryki Północnej; podlegał rozkazom wiceadm. d'Estaing. W lipcu 1778 detaszowany spod Sandy Hook dla przewiezienia do Filadelfii francuskiego ambasadora. We wrześniu 1779 uczestniczył w blokowaniu Savannah. W 1779 operował także na Antylach, między innymi koło Martyniki i Gwadelupy. W 1780 dowodził 50/56-działowcem Amphion jako komendant eskadry konwoju zmierzającego z Indii Zachodnich do Europy. Od 7.03.1781 był brygadierem sił morskich. Wuj generał-porucznik de Grasse zrobił go swoim kapitanem flagowym na 104-działowcu Ville de Paris; dzięki temu Antoine Cresp de Saint-Césaire brał udział w najważniejszej bitwie morskiej wojny amerykańskiej - 5.09.1781 pod Chesapeake - po czym uczestniczył w blokadzie armii brytyjskiej w Yorktown i znajdował się u boku La Fayette'a podczas podpisywania kapitulacji Brytyjczyków. W rezultacie wydaje się być dzisiaj postacią historyczną bardziej cenioną w USA niż we Francji. Jeden z trzech "kapitanów liniowca" na pokładzie flagowego okrętu markiza de Vaudreuil, 74-działowca Northumberland, bezpośrednio dowodził tym żaglowcem; walczył 12.04.1782 w bitwie u Wysepek Świętych i odniósł śmiertelne rany. Zmarł w ich wyniku 21.04.1782, czyli jeszcze przed dotarciem okrętu do Cap Français na San Domingo. Był ostatnim z rodu de Saint-Cézaire.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów,są nimi Ignace-Alexandre Crépin de Cohorn (25.10.1732 - 28.11.1816) oraz Jean de Tressemanes-Brunet (06.04.1738 - 11.02.1824).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Ignace-Alexandre-Crépin [Crépin potrafi funkcjonować jako nazwisko, ale w tym przypadku było imieniem - w innej postaci Crispin, polski Kryspin] de Cohorn (de Cohorne, de Cohornes), baron de Cohorn de la Palun, urodził się 25.10.1732 w Carpentras. Jego rodzicami byli Alexandre-Louis de Cohorn i Lucrèce de Silvecane de Camaret. Rodzina de Cohorn (de Coehorn) miała szwedzko-niederlandzko-alzackie korzenie i wielu bardzo znanych przedstawicieli (nieobca jest też zainteresowanym historią artylerii). Ignace-Alexandre-Crépin de Cohorn wstąpił do korpusu gardemarynów w Tulonie 12.06.1748. Przeniesiono go do gwardzistów flagi admiralskiej 13.10.1749. Od 9.08 do 14.09.1752 służył na 3-działowej galerze zwykłej Hardie. Przebywał potem krótko (do 4.02.1753) na 26-działowej fregacie Flore. Dalszy staż morski zdobywał w 1754: od 11.07 do 4.09 na 18-działowej szebece Rusé, od 29.09 do 7.11 na 3-działowej galerze zwykłej Brave. Wśród gardemarynów dostał 23.05.1754 stanowisko pod-brygadiera. Otrzymał 11.10.1755 rangę "chorążego liniowca". Od 4.05 do 16.11.1756 służył na 30-działowej fregacie Pomone w tymczasowym stopniu "porucznika na czas kampanii". Od czerwca 1757 do 28.12.1757 należał do załogi 30-działowej fregaty Oiseau. Potem był od 5.05 do 6.11.1758 na 30-działowej fregacie Minerve i być może wtedy przeżył chrzest bojowy gdy ta jednostka operująca w składzie eskadry u Port Mahon zdobyła angielski żaglowiec korsarski i 20-działowy okręt Royal Navy. Należał w okresie 6.05.1759-20.01.1760 do załogi 64-działowca Lion; walczył zatem 18.08.1759 w bitwie pod Lagos, ale jego okręt zdołał umknąć do Kadyksu. W 1761 przebywał krótko na 22/28-działowym promie/pramie Batilde. Awansował 19.01.1762 na "porucznika liniowca". Od 29.05 do 4.06.1762 był przez niecały tydzień oficerem na 16/18-działowej barce z ożaglowaniem łacińskim Hirondelle, a od 24.06 do 2.10.1762 - na 3-działowej galerze zwykłej Brave. W okresie 22.11.1762-1.01.1763 służył na 64-działowcu Hazard. W 1763 skończyła się wojna siedmioletnia. Od 24.05 do 21.11.1764 baron de Cohorn de la Palun pływał na 26/32-działowej fregacie Pleïade. Od 12.05 do 26.11.1768 dowodził 20-działową szebeką Renard. Kupił w 1769 zamek, posiadłość i seniorat Rocan. Został 19.06.1771 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Ożenił się 23.11.1772 z 21-letnią Anne-Marie Dupont, z którą przytulił posag w wysokości 110 tysięcy liwrów. Od 29.05.1773 do 4.01.1774 był kapitanem 14/18-działowej korwety Sardine i patrolował na niej wody Morza Egejskiego. Awansował 4.04.1777 na "kapitana liniowca". Od 26.09.1778 do 14.11.1779 dowodził 26/30-działową fregatą Mignonne. Od 5.04 do 1.07.1781 był kapitanem 110-działowca Terrible, co czyniło go uczestnikiem wojny amerykańskiej. Z powodu złego stanu zdrowia zrezygnował z dalszej służby 24.11.1785. Został na odchodnym honorowym brygadierem sił morskich. Był gubernatorem Villeneuve-les-Avignon i fortu Saint André. Owdowiał 5.10.1790 (jego żona zmarła w Carpentras). Po rewolucji pozostał we Francji, jako obywatel Decohorne. W wieku 66 lat ożenił się 8.07.1799 z 56-letnią Marie-Clotilde Pierre de Georges de Guillomont. Zmarł 28.11.1816 w Carpentras.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Jean de Tressemanes-Brunet, nazywany markizem de Brunet, urodził się 6.04.1738 w zamku Brunet. Pochodził z rodziny szlacheckiej Tressemanes (Trassemannes, Tressanannes, Tressemane) z Prowansji, z gałęzi panów de Brunet. Jego rodzicami byli Jean-Baptiste de Tressemanes, zwany markizem de Tressemanes, oraz Thérèse de Rasque de Laval (czy de Taradeau). Tłum oficerów tego nazwiska służył we francuskiej marynarce wojennej w XVIII w., więc bardzo trudno wyodrębnić losy jednego. Prawdopodobnie wstąpił do korpusu gardemarynów około 1753. Ożenił się 29.12.1763 w Rousset ze swoją krewną, Marie-Françoise-Elisabeth de Tressemanes-Chasteuil. Mieli dzieci. Został kawalerem Orderu Św. Ludwika w 1775. To on był tym markizem de Tressemanes Brunet, który awansował na "kapitana liniowca" 4.04.1780 (chociaż żył także kawaler de Tressemanes Brunet, który awansował na "kapitana liniowca" 15.09.1782; inni de Tressemansowie uzyskiwali tę rangę m.in. w 1764, 1767, 1772). Być może to on w 1771 dowodził 26/32-działową fregatą Engageante na Morzu Egejskim. Być może to on był tym kawalerem de Tressemanes, który w 1776 dowodził 26/32-działową fregatą Pléïade w Tulonie. Być może to on był tym kawalerem de Tressemanes, który w 1779 dowodził 20-działową szebeką Singe. Być może to on był tym kawalerem de Tressemanes, który w 1780 dowodził 110-działowcem Terrible pod wiceadm. d'Estaing w Tulonie i Kadyksie (wyjście 20.06 z Tulonu do Kadyksu w celu dołączenia do eskadry Bausseta i wzięcia udziału w oblężeniu Gibraltaru). Jest też jednak równie możliwe, że fakty te dotyczą innych oficerów ze stada de Tressemanesów. Dostał Order Cincinnatusa. Owdowiał w 1817. Zmarł 11.02.1824 w Aix-en-Provence.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie poproszę o opisanie losów oficera francuskiego, jest nim Louis de Forbin (1610 - 1690).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Louis de Forbin pochodził z potwornie licznego i rozgałęzionego rodu szlacheckiego Forbin, on sam akurat z gałęzi Gardanne (Gardane), stąd często (dla odróżnienia od dziesiątków innych żyjących w tym samym czasie) nazywany był Louis de Forbin-Gardanne (Forbin-Gardane). Urodził się w Marsylii w 1610 albo już w 1609 (niektórzy nawet datę chrztu sytuują na 21.11.1609). Jego rodzicami byli Antoine de Forbin, senior (pan) de Gardanne (Gardane) i Lucrèce Adhémar de Castellane/Castelanne (Lucrèce de Castellane d’Adhémar de Monteil-Grignan). Zawarli ślub w 1606. On był ich trzecim synem. Został kawalerem maltańskim w 1628. Odtąd był nazywany kawalerem de Gardane. Z czasem doszedł w zakonie do wyższych godności (o nich później), więc nazywano go grzecznościowo także Louis de Forbin, komandor de Gardanne czy Gardane (oczywiście ten komandor to od zakonnej komandorii, bez związku z naszym komandorem jako kapitanem okrętu). Zgodnie z ówczesną francuską tradycją dzielił czas między służbą w Zakonie Maltańskim a służbą w marynarce francuskiej. W tej ostatniej dowodził początkowo żaglowcami. Od 26.03.1643 do 1644 albo 1645 był kapitanem dużego 30-działowca Fortune. Od 15.01.1646 do 1647 sprawował komendę nad podobnym 28-działowcem Lion Couronné. Był w tym czasie zastępcą dowódcy eskadry, księcia (diuka) de Brézé. Od 20.03.1648 podobno dowodził tajemniczym okrętem Etourdi, o którym nie słyszał Demerliac. W październiku 1648 przeszedł może na 46/54-działowiec Brézé i objął komendę nad eskadrą 5 okrętów. Od 1649/1650 był kapitanem 48-działowca Pucelle. W latach 60. XVII w. przeniósł się do marynarki galer, dostał w 1664 stopień kapitana galery i od marca 1664 dowodził w sezonach 5-działową galerą zwykłą Couronne, z mianowaniami powtarzającymi się w 1665, 1666, 1669, 1670, 1671 i 1672. W tym czasie galera należała od maja 1666 do eskadry galer kapitana de Vivonne, wchodzącej w skład sił morskich księcia de Beaufort; uczestniczyła w 1669 w obronie Kandii przed Turkami (m.in. walczyła w bitwie 25.07.1669, kiedy holowała żaglowiec Provençal i poniosła poważne straty, gdy sojusznicze jednostki ostrzeliwały Turków na wybrzeżu przed bastionem Świętego Andrzeja; w pracy Igora Babulina „Obrona Kandii 1648-1649” z serii pola bitew, Forbin występuje jako de Gardane); w lecie 1671 brała udział w kampanii u wybrzeży Włoch, Korsyki i Sardynii; w 1672 była w składzie eskadry kapitana galer Brossardière, wysłanej przeciwko Tunisowi. Od października 1672 do 1676 Forbin dowodził 5-działową galerą zwykłą Madame w różnych eskadrach. Przybył do Mesyny 1.06.1675, brał udział w zwycięskiej bitwie w Palermo 2.06.1676 przeciwko flocie hiszpańsko-holenderskiej. Zrezygnował z dalszej służby w marynarce francuskiej w 1677. W służbie Kawalerów Maltańskich był od 1671 (?) komandorem de Raissac (Reissac), od 8.11.1683 przewodniczył placówce kawalerów w Arles, z tytułem komandora Peyriès (Peyruis) i Gap. Zmarł w 1690, mając reputację „wielkiego człowieka morza”.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Poproszę o opisanie kolejnego oficera z tego rodu co poprzednio opisywany, jest nim Louis de Forbin (08.08.1649 - 1695).
Pozdrawiam Janusz.