www.timberships.fora.pl

kgerlach

Blumfield (Bloomfield) Barradall (Borrowdell, Barradell) służył w Royal Navy od marca 1718/19 jako „ochotnik-z-rozkazu” potem midszpmen (od sierpnia 1722). Zdał egzamin na porucznika 11.01.1726/27. Zajmował stanowisko porucznika od marca 1730/31 na okrętach operujących w rejonie Jamajki, Wysp Podwietrznych, u wybrzeży Wirginii, Georgii, Florydy (walczył z Hiszpanami). Awansował do rangi commander 1.02.1742/43 dostając dowództwo (zachował je do lipca 1744) 8-działowego slupa Shark na Morzu Śródziemnym (z Gibraltarem jako bazą rejsów patrolowych). Awansował 18.07.1744 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do kwietnia 1745) nad 20-działową małą fregatą Phoenix. Od początku maja 1745 do stycznia 1745/46 był kapitanem portowym 70-działowca Stirling Castle. Od sierpnia 1746 do października lub grudnia 1747 dowodził 50-działowcem Falkland. Patrolował wody Zatoki Biskajskiej w 1746 w eskadrze komodora Edwarda Legge; zdobył francuski żaglowiec korsarski na kanale La Manche 22.02.1747; był obecny w bitwie pod Finisterre 3.05.1747 (rozgromienie sił de La Jonquière’a przez Ansona); zdobył wtedy francuski statek wschodnioindyjski. Pochwycił hiszpański okręt korsarski 17.12.1747. Zmarł 29.04.1749 (wg Charnocka – 25.11.1749).
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów angielskich, są nimi: Ormond Thomson (... - 17.11.1753, awans kapitański otrzymał 26.07.1744), Richard Chadwick (... - 09.06.1748, awans kapitański otrzymał 16.01.1743/44) oraz William Montague (... - 10.02.1757, awans kapitański otrzymał 23.05.1745).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Ormond Thomson (Thompson, Tomson) zdał egzamin na porucznika marynarki w 1727. Zajmował to stanowisko od 1727 na okrętach służących w rejonie Wysp Podwietrznych, w Anglii w charakterze okrętów strażniczych, na wodach portugalskich, krajowych. Awansował do stopnia commander 10.06.1741 dostając dowództwo (zachował je przez cztery dni!) 8-działowego brandera Eleanor w Indiach Zachodnich. Od czerwca 1741 do sierpnia 1742 dowodził 8-działowym branderem Vesuvius, biorąc udział w nieudanej operacji wiceadm. Vernona i gen. Wentwortha przeciwko Santiago de Cuba (lipiec – listopad 1741). Jednak w 1741 zdobył także dwa hiszpańskie statki handlowe z ładunkiem dużej wartości. Wrócił do Anglii w lipcu 1742. W październiku 1742 sprawował kilkunastodniową komendę nad 8-działowym keczem bombowym Granado na wodach krajowych. Wg Charnocka pod koniec 1742 dowodził 8-działowym slupem Peregrine Prize, aczkolwiek okręt ten nie został formalnie (po wyposażeniu we wrześniu 1742 w Portsmouth) wprowadzony do aktywnej służby, więc brak na to dokumentów. Od listopada 1743 do lipca 1744 Thomson był dowódcą 8-działowego slupa Fly na kanale La Manche. Natknął się 29.01.1743/44 u wejścia na kanał La Manche na hiszpański okręt korsarski, zdobył go po ciężkiej walce i przyprowadził do Plymouth. Awansował 26.07.1744 do rangi captain otrzymawszy komendę nad 20-działową małą fregatą Rye. Nie nacieszył się nią długo, bowiem podczas rejsu do Bostonu (w hrabstwie Lincoln, nie w Ameryce) jednostka ta – z winy pilota – rozbiła się 27.11.1744 w Weyborne (niedaleko Salthouse). Od maja 1745 do maja 1748 Ormond Thompson był kapitanem 44-działowca Poole na Downs; wziął udział w nieudanej operacji przeciwko Lorient 20-23.09.1746. Współdziałał w zniszczeniu francuskiego 64-działowca Ardent na wodach zatoki Quiberon 1.10.1746. W 1747 skierowano go ku wybrzeżom zachodniej Afryki, potem na Wyspy Podwietrzne. Od maja do sierpnia 1748 dowodził 58-działowcem Tilbury, przydzielonym do eskadry Jamajki. Od sierpnia do listopada 1748 sprawował komendę nad 20-działową fregatą Bideford w rejonie Jamajki. Zmarł w Anglii 17.11.1753.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Richard Chadwick urodził się około 1712. Służył w Royal Navy od lipca 1727. Zdał egzamin na porucznika 31.07.1734. Zajmował takie stanowisko od lipca 1737 na okrętach operujących w Indiach Zachodnich i na wodach krajowych. Awansował do stopnia commander 23.02.1741/42 dostając dowództwo (zachował je do marca 1742/43) 8-działowego slupa Rupert’s Prize na kanale La Manche. Potem zajmował się rekrutacją do marynarki. Od lipca do sierpnia 1743 dowodził 14-działowym slupem Drake w trakcie wyposażania w porcie. Awansował 16.01.1743/44 do rangi captain otrzymawszy komendę (zachował ją do lipca 1744) nad 20-działową małą fregatą Gibraltar, skierowaną na Morze Północne. Od lipca 1744 był kapitanem 80-działowca Cornwall, do października 1746 flagowego okrętu wiceadm. Daversa, wysłanego 18.11.1744 do Indii Zachodnich. Pod rozkazami kadm. Knowlesa (dla którego Cornwall pełnił teraz rolę flagowca) brał udział w zdobyciu Port Louis na Hispanioli 8.03.1748 i nieudanym ataku na Santiago de Cuba 5.04.1748. Zmarł w Indiach Zachodnich 9.06.1748 lub (zdaniem Charnocka) 26.06.1748.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

William Montague urodził się około 1720. Jego ojcem był Edward Richard Montagu, wicehrabia Hinchingbrooke, a matką – Elizabeth Popham. Uczył się w Wesminsterze od 1728. Zdał egzamin na porucznika marynarki w 1740 i od tego czasu zajmował takie stanowisko w Indiach Zachodnich, gdzie uczestniczył w nieudanej ekspedycji przeciwko Cartagenie (od marca 1740/41 do kwietnia/maja 1741). Awansował do stopnia commander 23.05.1744 dostając dowództwo 16-działowego slupa Mercury w Indiach Zachodnich. Kiedy jego okręt kotwiczył nocą 20.10.1744 koło Antigui, rozkazał strażnikowi wystrzelić do przepływającej łodzi, której obsada nie odpowiedziała na wezwanie. W wyniku tego zmarł postrzelony Murzyn. Komodor Knowles zawiesił Montague’a w komendzie i aresztował, po czym kazał zawieść uwięzionego do Anglii. Odmówił zwołania sądu wojennego albo oddania tego oficera pod sąd cywilny na Antigui. Okręt wiozący Montague’a trafił do Nowej Anglii, gdzie aresztant przesiedział zamknięty przez 7 miesięcy. Za to komodor Warren awansował Montague’a 23.05.1745 do rangi captain, dając mu komendę (zachował ją do lipca czy sierpnia 1745) nad 44-działowcem Mermaid na wodach amerykańskich. Świeżo upieczony komandor współdziałał w zdobyciu 64-działowca francuskiego Vigilant 19.06.1745 koło Louisbourga. Wrócił do Anglii w lipcu lub sierpniu 1745 i bezskutecznie domagał się od pierwszego lorda admiralicji postawienia Knowlesa przed sądem wojennym. Od sierpnia 1745 do lipca 1746 był kapitanem 44-działowca Prince Edward na wodach krajowych. Od listopada 1745 do lipca 1747 zasiadał w parlamencie. Od lipca 1746 do czerwca 1749 dowodził 50-działowcem Bristol. Walczył bardzo aktywnie w bitwie pod Finisterre 3.05.1747 (rozgromienie sił de La Jonquière’a przez Ansona). W grudniu 1747 spotkał konwój statków wschodnioidyjskich eskortowany przez kadm. Boscawena i zakotwiczył z nim na Maderze. Boscawen pisał w liście do Ansona, że musiał czasowo zamknąć Montague’a, który groził śmiercią jednemu z kapitanów żaglowców wschodnioindyjskich. Bristol przeszedł stamtąd do Lizbony. Operował w 1748 w eskadrze wiceadm. Warrena, zdobył francuski żaglowiec korsarski 7.01.1748. Montague ożenił się 11.03.1748/49 z Charlotte Naylor (Nailour). Nie miał dzieci. Od stycznia 1749/50 do grudnia 1751 sprawował komendę nad 66-działowcem Cumberland, wówczas tylko okrętem strażniczym. Od lutego 1751/52 do kwietnia 1754 ponownie zasiadał w Izbie Gmin. Po długim procesie cywilnym przeciwko Knowlesowi uzyskał wyrok skazujący adwersarza (na grzywnę) w czerwcu 1752. Zmarł 10.02.1757 (podaje się też daty dzienne 5.02, 12.02) w Fareham (Hampshire). Uchodził za ekscentryka, nosił przydomek „Szalonego Montague”; opowiadano o nim wiele anegdot, z których kilka przytoczył Charnock.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów angielskich, są nimi: Rupert Waring (... - 13.02.1753, awans kapitański otrzymał 16.09.1741) oraz William Farmer (... - 09.1758, awans kapitański otrzymał 12.01.1744/45).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Rupert Waring (Warring) zaczął służyć w Royal Navy w czerwcu 1705, prawdopodobnie nie tylko terminologicznie ale i faktycznie jako zwykły marynarz. Osiągnął pozycję midszypmena w październiku 1709, zdał egzamin na porucznika 31.08.1713. Zajmował takie stanowisko od 2.10.1714 na okrętach operujących głównie w Indiach Zachodnich, ale musiał mieć powody, by starać się o ciągłość przebywania na okrętach, ponieważ wyjątkowo często godził się pełnić rolę tylko midszypmena nadliczbowego, a na lata 1722-1737 w ogóle przeszedł do marynarki handlowej. Po kolejnym półtorarocznym (od grudnia 1737) okresie służby w Indiach Zachodnich na stanowisku midszypmena nadliczbowego, dostał – jako porucznik – w czerwcu 1739 dowództwo 6-działowego kecza bombowego Terrible, oczywiście w Indiach Zachodnich. Samodzielne dowodzenie przyniosło mu 26.10.1739 szybki awans do stopnia commander, chociaż okrętu nie zmienił, zostając na keczu do końca stycznia 1739/40. Awansował do rangi captain 16.09.1741 wraz z otrzymaniem komendy (zachował ją do października 1742) nad 40-działowcem Lark. Sposób przekazania dowodzenia tym okrętem był bardzo skomplikowany, co powoduje zamieszanie w dokumentach. Mianowicie Waring udał się najpierw do Lizbony jako faktyczny kapitan 20-działowej małej fregaty Greyhound, z rozkazem objęcia tam nad nią dowództwa (z datą 09.1741) przez komandora Parry, dowodzącego wcześniej na Tagu 6-działowym slupem Grampus; sam zaś właśnie przeszedł na Lark i podążył do Indii Zachodnich z konwojem. Na przełomie 1741/1742 Lark został przystosowany w Sheerness do pełnienia roli hulka na Jamajce i doprowadzony tam w sierpniu 1742. Waring od października 1742 do grudnia 1743 dowodził 8-działowym keczem bombowym Thunder w eskadrze Jamajki. Zmarł w Anglii 13.02.1753.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

William Farmer (Fermor, Farmor) urodził się około 1722. Zdaniem Charnocka, z którym nie wszyscy badacze się zgadzają, był drugiem synem Thomasa, hrabiego Pomfret i Henrietty Louisy Jeffreys, córki barona. Służył w Royal Navy najpóźniej od lipca 1736. Zdał egzamin na porucznika 3.08.1742. Zajmował to stanowisko od sierpnia 1742, m.in. na okręcie operującym na wodach krajowych i portugalskich. Miał szczęście, że okręt ten posłużył do przewiezienia pod koniec czerwca 1744 na Morze Śródziemne rozkazu objęcia tam naczelnego dowództwa przez wiceadm. Rowleya, więc zadowolony nowy głównodowodzący awansował Farmera od razu do rangi captain, z datą 12.01.1744/45. Wiązało się to z krótką komendą (zatrzymaną do kwietnia 1745) nad 80-działowcem Torbay na Morzu Śródziemnym. Od maja do listopada 1745 Farmer był kapitanem 44-działowca Roebuck, nadal na tych samych wodach. Od listopada 1745 do stycznia 1745/46 dowodził tam 60-działowcem Dunkirk, od stycznia 1745/46 do czerwca 1746 sprawował dowództwo nad 50-działowcem Chatham, wciąż na Morzu Śródziemnym. Jak widać, wszystko to były bardzo krótkie komendy, typu „zapchaj-dziury”, przez wielu autorów (np. Winfielda) wcale nie odnotowywane. Dopiero od stycznia 1746/47 Farmer sprawował poważniejsze dowództwo (trwające do listopada 1748) nad 24-działową małą fregatą Experiment, początkowo u wybrzeży Szkocji, potem w Indiach Zachodnich, w 1748 skierowaną na Morze Śródziemne. Po raz ostatni był kapitanem – od listopada 1748 - małej fregaty 22-działowej Nightingale, też wysłanej (w lutym 1748/49) na Morze Śródziemne. Przestał dowodzić tą jednostką 9.11.1749, co jedni biorą za datę śmierci, gdy inni przesuwają ją na wrzesień 1758. Hardy uważał, że Fermor zmarł na morzu, na pokładzie statku handlowego zmierzającego z Lizbony do Anglii.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów angielskich, są nimi: Thomas Stanhope (... - 07.03.1770, awans kapitański otrzymał 12.07.1745), Henry Stewart (... - 07.11.1746, awans kapitański otrzymał 16.04.1743) oraz John Pitman (... - 05.03.1751/52, awans kapitański otrzymał 08.02.1742/43).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Thomas Stanhope urodził się około 1718 w Mansfield (u schyłku marca 1718 został tam ochrzczony). Jego rodzicami byli wielebny Michael Stanhope i Penelope Lovell. Zaczął służyć w Royal Navy najpóźniej w czerwcu 1733. Zdał egzamin na porucznika 5.06.1740. Zajmował takie stanowisko od sierpnia 1740. Awansował 11.01.1744/45 do stopnia commander dostając dowództwo (zachował je do lipca 1745) 14-działowego slupa Wolf na kanale La Manche. Awansował 12.07.1745 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do stycznia 1745/46) nad 24-działową małą fregatą Bridgewater na tych samych wodach. Od kwietnia 1746 do marca 1747/48 był kapitanem 44-działowca Hector. Wchodząc w skład wydzielonej eskadry komodora Foxa uczestniczył 20.06.1747 w ataku na francuski konwój Duboisa de la Motte, zmierzający z San Domingo do portów nad Zatoką Biskajską. Pochwycił francuską jednostkę korsarską 20.06.1747. Walczył w drugiej bitwie pod Finisterre 14.10.1747, kiedy kadm. Hawke rozgromił siły kadm. Etenduère; przyjął wtedy poddanie się francuskiego 64-działowca Fougueux i od marca 1747/48 do listopada 1752 dowodził właśnie tym liniowcem, aczkolwiek w latach 1749-1752 pełniącym tylko rolę okrętu strażniczego w Portsmouth. W 1751 jego żaglowiec przewoził żołnierzy na Minorkę. Od lutego 1755 do czerwca 1756 Stanhope sprawował komendę nad 64-działowcem Edinburgh, wysłanym 11.05.1755 do Ameryki Północnej, gdzie we wrześniu 1755 pełnił rolę flagowca kadm. Holburne’a, któremu kazano wzmocnić siły wiceadm. Boscawena pod Louisbourgiem. Od końca czerwca 1756 do lipca 1762 Stanhope był kapitanem 68-działowca Swiftsure. W listopadzie 1756 jego okręt należał do eskadry wiceadm. Knowlesa, 22.05.1757 został skierowany na Morze Śródziemne. Brał udział w bitwie pod Cartageną 28.02.1758 (ściśle biorąc- w pobliżu przylądka Gata), kiedy adm. Osborn rozbił dużo słabsze siły komodora Duquesne’a. Walczył w bitwie pod Lagos 18/19.08.1759, w której łatwe zwycięstwo nad Francuzami odniósł adm. Boscawen. Stanhope wrócił z resztą floty na Spithead 15.09.1759. Otrzymał 5.10.1759 tytuł rycerza. We flocie adm. Hawke’a uczestniczył w wielkiej bitwie pod Quiberon 20.11.1759. W 1760 Swiftsure należał do Eskadry Zachodniej. Stanhope brał aktywny udział w operacji zajęcia Belleisle (kwiecień – czerwiec 1761) przez flotę komodora Keppela, potem operował na Redzie Baskijskiej w roli komodora małych zespołów. W 1762 nagrodzono go stopniem/tytułem (synekurą) pułkownika piechoty morskiej. Zmarł 7.03.1770 w Londynie. Gdyby dożył października 1770, automatycznie (na zasadzie starszeństwa) awansowałby na kontradmirała, jak wszyscy, którzy zostali komandorami w 1745.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Henry Stewart został porucznikiem Royal Navy we wrześniu 1731. Zajmował to stanowisko na okrętach (rozmaitych klas) operujących na wodach krajowych, na Tagu, w Indiach Zachodnich. Uczestniczył też w początkowej fazie wyprawy komodora Ansona na Morza Południowe (wyprawy dookoła świata), która wyruszyła we wrześniu 1740 z St Helens; Stewart był wtedy (od lipca 1740) pierwszym oficerem 50-działowca Severn. Jednak okręt ten przy próbie przejścia okolic przylądka Horn stracił z oczu resztę eskadry w kwietniu 1741 i zawrócił do Brazylii, zawijając z końcem czerwca do Rio de Janeiro (stał tam jeszcze w lipcu); dotarł do Anglii w kwietniu 1742. Natomiast sam Henry Stewart prawdopodobnie zszedł z niego najpóźniej w marcu 1742 w Indiach Zachodnich i tam dostał tymczasową komendę nad 20-działową małą fregatą Lively, na której wraz z 40-działowcem Eltham zaatakował hiszpański konwój koło Puerto Rico 12.04.1742, a 18.02.1742/43 brał udział w ataku na La Guaira. Awansował 24.02.1742/43 do stopnia commander dostając w Indiach Zachodnich dowództwo (zachował je do kwietnia 1743) 14-działowego slupa Otter. Awansował 16.04.1743 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do września 1743) nad 50-działowcem Norwich na tych samych wodach. Przez miesiąc – od kwietnia do maja 1744 – dowodził 70-działowcem Suffolk we flocie adm. Norrisa na kanale La Manche. Od maja do grudnia 1744 był kapitanem małej fregaty 20-działowej Success, operującej w czerwcu 1744 pod Dunkierką. Zmarł w Anglii 7.11.1746.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

John Pitman służył w Royal Navy od września 1706. Egzamin na porucznika zdał 8.01.1718/19. Zajmował takie stanowisko od sierpnia 1727 na różnych okrętach operujących na Morzu Śródziemnym (głównie), na wodach krajowych, Ameryki Północnej. Awansował 2.12.1741 do stopnia commander dostając dowództwo (zachował je do maja 1742) 8-działowego slupa Drake bazującego w Gibraltarze. Wg Charnocka był potem dowódcą 10-działowego slupa śródziemnomorskiego (typu settee) Cruizer. Awansował 8.02.1742/43 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do listopada 1744) nad małą fregatą 20-działową Aldborough początkowo na kanale La Manche, a w 1744 w okolicach Orkadów i Szetlandów. Zdobył francuski statek z drogim ładunkiem, zmierzający z Martyniki do Hawru. Od września 1745 inny commander John Pitman dowodził na wodach szkockich i angielskich 14-działowym slupem Saltash i utonął wraz z tym żaglowcem, kiedy jednostka przewróciła się w szkwale koło Beachy Head 24.06.1746. Natomiast pierwszy John Pitman miał we wrześniu 1745 rzekomo dowodzić 80-działowcem Cumberland, co jest o tyle dziwne, że ów liniowiec znajdował się od lipca 1745 w rezerwie i nie szykowano go do nowej służby. Charnock, jak wielu innych angielskich biografów, nie ma osobnych haseł dla takich oficerów, którzy nigdy nie osiągnęli rangi captain, a John Pitman zmarły tragicznie 24.06.1746 nie zdążył jej uzyskać. Dowiadujemy się więc o nim bardzo niewiele. W rezultacie mamy dla okresu, w którym żyli obaj, potężny galimatias odnośnie komend, a nawet ożenku; zajmujące się tym osoby różnią się gruntowne w ocenie, który fakt dotyczy którego Johna Pitmana. Komandor (captain) John Pitman zmarł w Anglii 5.03.1751/52.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

PostWysłany: Wto 20:30, 07 Sty 2025 Temat postu:
Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów angielskich, są nimi: Edward Spragge (... - 24.01.1757, awans kapitański otrzymał 11.06.1744), Henry Cosby (... - 17.10.1753, awans kapitański otrzymał 26.08.1745) oraz William Bateman (... - 19.06.1783, awans kapitański otrzymał 27.12.1745).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Edward Spragge służył w Royal Navy jako porucznik od listopada 1729, m.in. na liniowcach operujących na Tagu i na wodach krajowych. Awansował 28.02.1742 do stopnia commander dostając dowództwo (zachował je podobno do stycznia 1742/43) 8-działowego slupa Peregrine (Peregine’s Prize). Być może od stycznia 1742/43 do lutego 1742/43 był przez miesiąc dowódcą 8-działowego kecza bombowego Furnace, a od lutego 1742/43 (lub już od grudnia 1742) do czerwca 1744 dowodził 14-działowym slupem Saltash, skierowanym w drugiej połowie 1743 (razem z trzema innymi małymi jednostkami) ku Cieśninie Gibraltarskiej (formalnie znalazł się wtedy w składzie floty Morza Śródziemnego), aby chronić tam brytyjską żeglugę handlową przed Hiszpanami. Spragge awansował 11.06.1744 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do lutego 1744/45) nad 80-działowcem Princess Amelia. Nie opuścił potem szeregów marynarki, ponieważ powoływano go na wodach krajowych (Portsmouth, Chatham, Deptford) na członka sądów wojennych do maja 1746, ale nie wiadomo, czy sprawował wówczas jakieś komendy. Zmarł 24.01.1757.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Henry Lestrange Cosby urodził się 16.04.1721 (lub około 1719) w Nowym Jorku. Jego rodzicami byli William Cosby (zawodowy wojskowy, późniejszy gubernator Nowego Jorku w latach 1732-1736) i Grace Montagu. Służył w Royal Navy (początkowo jako „ochotnik-na-rozkaz”) od stycznia 1732/33. Zdał egzamin na porucznika 6.03.1739/40. Zajmował takie stanowisko od marca 1739/40 na okrętach stojących lub operujących na wodach krajowych, Atlantyku, Morzu Śródziemnym, w Indiach Zachodnich. Ożenił się 25.03.1740/41 w Kingston na Jamajce z Margaret Evelyn Murray. Mieli przynajmniej jedno dziecko. W sierpniu 1744 tymczasowo dowodził małą fregatą 24-działową Shoreham. Awansował 29.12.1744 do stopnia commander dostając dowództwo (zachował je do sierpnia 1745) 10-działowego kecza bombowego Mortar na wodach krajowych. Awansował 26.08.1745 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do kwietnia 1746) nad małą fregatą 22-działową Amazon. Patrolując pod Brestem spotkał się z surową krytyką pełniącego też tam służbę kapitana Jamesa Webba (który zarzucał mu zaniedbania i tchórzostwo). Sąd wojenny z 2.04.1746 w Gosport uznał Cosby’ego za niewinnego i ukarał Webba. Cosby od października 1746 do lutego 1747/48 dowodził 24-działową fregatą Shoreham we flocie wiceadm. Ansona. Od marca 1747/48 do czerwca 1748 był tymczasowym kapitanem 44-działowca Humber, dopiero przygotowywanego do służby (przeprowadził go z Bursledon do Portsmouth). Od kwietnia 1751 sprawował komendę nad małą fregatą 20-działową Centaur, wysłaną w czerwcu 1751 do Nowego Jorku. Cosby owdowiał w 1752 i sam zmarł 17.10.1753 (lub dzień wcześniej) w trakcie zajmowania na wodach amerykańskich stanowiska kapitana fregaty Centaur.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach