www.timberships.fora.pl

kgerlach

William Bateman urodził się około 1723 w Boxgrove. pochodził z arystokratycznej rodziny, ale nie dziedziczył tytułu. Jego rodzicami byli William Bateman (wicehrabia Bateman), i Ann Spencer (córka hrabiego Sunderland). Służył w Royal Navy od lutego 1736/37. Zdał egzamin na porucznika 30.01.1743/44. Awansował 27.12.1745 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do sierpnia 1746) nad małą fregatą 24-działową Lys. Od sierpnia 1746 do listopada 1747 dowodził 44-działowcem Romney. Od listopada 1747 lub od stycznia 1747/48 do (najdalej) lipca 1752 był kapitanem 60-działowca Windsor, w 1748 we flocie wiceadm. Warrena. Zrezygnował z dalszej służby w Royal Navy i zajął się polityką. Od kwietnia 1752 do kwietnia 1754 zasiadał w Izbie Gmin. Ożenił się 17.02.1755 lub 17.04.1755 z Anne Marie Hedges. W latach 1756-1761 zajmował stanowisko komisarza nadzwyczajnego marynarki wojennej. Od 1761 do śmierci był kontrolerem rachunków głównego magazyniera marynarki. Zmarł 19.06.1783.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów angielskich, są nimi: Samuel Maisterson (... - 10.09.1762, awans kapitański otrzymał 26.08.1745), Coningsby Norbury (... - 1786, awans kapitański otrzymał 17.11.1744) oraz Andrew Jelfe (... - 14.03.1765, awans kapitański otrzymał 12.04.1746).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Samuel Maisterson zaczął służyć w Royal Navy w listopadzie 1712 w charakterze „ochotnika-z-rozkazu”. Od 1715 miał pozycję midszypmena. Zdał egzamin na porucznika 10.11.1720. Był porucznikiem od czerwca 1729 na okrętach operujących u wybrzeży Afryki, na wodach krajowych, na kanale La Manche, u wybrzeży Georgii i Florydy, na zachodnich podejściach do kanału La Manche, na wodach Zatoki Biskajskiej. Awansował 30.05.1744 do stopnia commander dostając dowództwo 8-działowego slupa Hawk w estuarium Tamizy, a w 1745 na wodach irlandzkich. Awansował 26.08.1745 do rangi captain otrzymawszy komendę (zachował ją do kwietnia 1746) nad 20-działową małą fregatą Squirrel. Od kwietnia 1746 do października 1747 był kapitanem 44-działowca Sapphire; wziął na nim udział w nieudanej operacji przeciwko Lorient we wrześniu 1746. Od schyłku grudnia 1747 do stycznia 1747/48 sprawował komendę portową nad 60-działowcem Tilbury. Od marca 1747/48 do sierpnia 1750 dowodził 44-działowcem Hector, skierowanym w kwietniu 1748 ku wybrzeżom Wirginii; zdobył hiszpański żaglowiec korsarski 14.07.1748; został odesłany do Anglii w 1750. Maisterson zmarł w Anglii 10.09.1762.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Coningsby (Conningsby) Norbury był wg Charnocka bratankiem komandora o tym samym imieniu i nazwisku, o którym już tu pisałem. Został porucznikiem Royal Navy w kwietniu 1734. Awansował w styczniu 1742/43 lub 12.02.1742/43 do stopnia commander dostając dowództwo 8-działowego kecza bombowego Furnace, osłaniającego brytyjskie rybołówstwo na wodach Islandii w 1743. Awansował 17.11.1744 do rangi captain otrzymawszy komendę (zachował ją do września 1745) nad małą fregatą 20-działową Gibraltar. Od września 1745 do maja 1749 dowodził 44-działowcem Looe (Loo) u wybrzeży Ameryki Północnej, gdzie zdobył dwa hiszpańskie żaglowce korsarskie 27.05.1748 oraz jeden 23.06.1748. Od końca lipca 1755 do stycznia 1761 był kapitanem 50-działowca Hampshire, do końca 1758 pełniącego rozmaite zadania na kanale La Manche i Atlantyku, 23.01.1759 wysłanego na wody Jamajki, pod rozkazy kadm. Holmesa. Uczestniczył z wyróżnieniem w zniszczeniu francuskiej eskadry fregat w Cieśninie Mona (eskorty konwoju z Cap François do Europy) 18/19.10.1760. Więcej już nie dowodził, a w 1763 postanowił całkowicie wycofać się z aktywnej służby. Charnock twierdził, że to była przyczyna, dla której nie dano Norbury’emu awansu na kontradmirała, ale może pomylił skutek z przyczyną, bowiem Augustus Keppel, który został komandorem równo miesiąc później niż Norbury, dostał rangę kontradmirała już 21.10.1762, więc raczej w 1762 pominięto Norbury’ego MIMO tego, że wciąż służył i dlatego postanowił się wycofać. Od początku stycznia 1779 do końca grudnia 1779 był wykazywany na listach komandorów otrzymujących pół żołdu. Zmarł w 1786.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Andrew (Andrews) Jelfe był synem znamienitego architekta-kamieniarza (o tym samym imieniu, jednego z twórców wielkiego mostu westminsterskiego, zarazem inżyniera w Urzędzie Uzbrojenia) króla Jerzego II. Został porucznikiem Royal Navy w sierpniu 1735. Służył na okrętach operujących na wodach krajowych, na kanale La Manche, u północno-zachodnich wybrzeży Hiszpanii. Awansował w lutym 1743/44 do stopnia commander dostając dowództwo 10-działowego slupa Swallow, skierowanego do brzegów Karoliny Południowej. W grudniu 1744, w trakcie rejsu na Bahamy, slup żeglował między Sal Key (Great Sale Cay?) a wyspą Abaco, ale 24.12 rozbił się na skalistej rafie – jak przypuszczono, z powodu silnego prądu. Jelfe awansował 12.04.1746 (lub dwa dni później) do rangi captain otrzymawszy komendę (zachował ją do sierpnia 1747) nad małą fregatą 20-działową Port Mahon. Zdobył francuski żaglowiec korsarski 19.07.1747. Od sierpnia 1747 do listopada 1748 dowodził 44-działowcem Assurance, w 1748 należącym do Eskadry Zachodniej wiceadm. Warrena, która wiosną i wczesnym latem operowała u hiszpańskich wybrzeży Zatoki Biskajskiej. Od lutego do kwietnia 1757 był podobno kapitanem 60-działowca Achilles (nie wszyscy się z tym zgadzają). Od kwietnia 1757 do grudnia 1758 sprawował komendę nad 64-działowcem Trident, wysłanym 29.06.1757 ku Wyspom Podwietrznym. Wrócił stamtąd w październiku 1758 z konwojem. Zmarł 14.03.1765.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów angielskich, są nimi: Cotton Dent (... - 28.01.1761, awans kapitański otrzymał 23.01.1745/46), Hugh Forbes (... - 18.08.1750, awans kapitański otrzymał 05.07.1745) oraz Thomas Latham (... - 13.02.1762, awans kapitański otrzymał 14.03.1746/47).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Cotton Dent pochodził z rodziny, która dała Anglii chmarę oficerów marynarki. Jego rodzicami byli kmdr Digby Dent i Ursula Carne. Urodził się w 1715. Został porucznikiem Royal Navy 18.05.1735. Ożenił się w 1738 w Londynie z Catherine Bowerbank. Mieli dzieci. Awansował 28.12.1743 do stopnia commander dostając dowództwo (zachował je do kwietnia 1744) 8-działowego kecza bombowego Thunder w eskadrze Jamajki. Potem dowodził w tamtym rejonie jakiś slupem. W 1745 odesłano go z depeszami do Anglii na statku pocztowym (był na nim pasażerem), który został pochwycony około 600 mil na zachód od przylądka Lizard przez francuskiego korsarza. Dent dostał się do niewoli. Awansował 23.01.1745/46 do rangi captain otrzymawszy komendę (zachował ją do listopada 1746) nad małą fregatą 20-działową Kennington. Od listopada 1746 do marca 1747 był kapitanem 50-działowca Nonsuch na Morzu Śródziemnym. W listopadzie 1746 patrolował na nim pod Tulonem i Marsylią. Od końca marca 1747 do listopada 1748 dowodził 80-działowcem Boyne, flagowcem wiceadm. Medleya, na tym samym morzu. Medley zmarł na pokładzie Boyne 5.08.1747 i naczelną komendę przejął wiceadm. Byng. W październiku 1747 okręt Denta kotwiczył w zatoce Vado, gdzie Byng utrzymywał kontakt z austriacko-sardyńską kwaterą główną na lądzie. Od maja 1750 do lipca lub listopada 1752 Cotton Dent sprawował komendę nad 74-działowcem Culloden, wówczas okrętem strażniczym (najpierw w Chatham, od 1751 w Sheerness). W 1753 wycofał się ze służby, zostając jednym z kapitanów szpitala w Greenwich. Funkcję tę pełnił do śmierci, zmarł 28.01.1761.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Hugh Forbes urodził się około 1709. Służył w Royal Navy najpóźniej od kwietnia 1726. Zdał egzamin na porucznika 14.02.1733/34. Zajmował takie stanowisko od marca 1733/34 na okrętach operujących na Tagu, na wodach krajowych, w Indiach Zachodnich, Zatoce Biskajskiej, na Morzu Śródziemnym. Od lipca 1744 dowodził 8-działowym slupem Spence na Morzu Śródziemnym. Kiedy 13.10.1744 wiceadm. Rowley detaszował komodora Osborna do zatoki Vado (gdzie miał przebywać do grudnia), dał mu zespół, w którego skład wchodził Spence. Forbes awansował 25.05.1745 do stopnia commander zachowując dowództwo (do lipca) tego okrętu. Awansował 5.07.1745 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do kwietnia 1748) nad małą fregatą 24-działową Phoenix, działającą na tych samych wodach. Latem 1746 jego fregata należała do małej eskadry komodora Strange’a, która przez blokadę przyczyniła się do kapitulacji Savony. W listopadzie i grudniu 1746 należąc do floty wiceadm. Medleya Phoenix intensywnie pomagała armii sojuszników, która przekroczyła Var, ostrzeliwując wojska francuskie i hiszpańskie (np. 19.11 robiła to z odległości pół mili od ujścia rzeki Var). W październiku 1747 Hugh Forbes krążył między Calvi a przylądkiem Corse w celu przechwytywania posiłków przeciwnika kierowanych z Antibes i Villefranche do Genui. Od kwietnia do sierpnia (lub listopada) 1748 był kapitanem 70-działowca Princess, wówczas flagowego okrętu wiceadm. Bynga. Zmarł 18.08.1750 na Minorce po spadnięciu z konia.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Thomas Latham urodził się około 1720 jako syn Johna Latham. Służył w Royal Navy najpóźniej od maja 1735. Zdał egzamin na porucznika 4.06.1741. Zajmował takie stanowisko od sierpnia 1741. Awansował 15.07.1745 do stopnia commander dostając dowództwo (zachował je do marca 1746/47) małego żaglowca Postillon na Morzu Śródziemnym. Awansował 14.03.1746/47 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do końca marca 1747) nad 80-działowcem Boyne, działającym na tych samych wodach. Od stycznia 1753 do stycznia 1754 był kapitanem 60-działowca Eagle, wożąc żołnierzy na Minorkę. Od stycznia do marca 1754 dowodził 50-działowcem Bristol, okrętem strażniczym w Plymouth. Od marca 1754 do marca 1759 sprawował komendę nad 60-działowcem Tiger (Tyger), wysłanym do Indii Wschodnich w eskadrze kadm. Charlesa Watsona. Eskadra, która wyruszyła 24.03.1754 (we wrześniu dotarła do Madagaskaru), składała się w sumie z czterech dwupokładowców i dwóch małych jednostek. Przez pierwszy rok pilnowała Francuzów i ich miejscowych sojuszników na Wybrzeżu Koromandelskim. Około 1754 Thomas Latham poślubił urodzoną w 1738 Jane Kelsall. Mieli dzieci. Eskadra Watsona przemieściła się następnie na drugą stronę Półwyspu Indyjskiego, docierając do Bombaju w listopadzie 1755. Miało to związek z planowaną akcją – we współdziałaniu z Kompanią Wschodnioindyjską i państwem Maratów - przeciwko pirackiemu państwu Angriów na zachodnim wybrzeżu; zdobyto ich główną twierdzę Gheriah (Gheria, Geriah) po bombardowaniu z morza 12-14.02.1756; po kapitulacji fortecę zajął desant podpułkownika Clive’a. Przy okazji zniszczono część floty pirackiej, liczącą jeden duży okręt, 8 grabów i wiele galiwatów. Żona Clive’a była bliską kuzynką żony Lathama, a Latham i Clive przyjaźnili się. Watson awansował na wiceadmirała Niebieskiej Flagi 17.03.1756. Z końcem kwietnia 1756 opuścił Wybrzeże Malabarskie, a 14.05 dotarł do fortu St. David na Wybrzeżu Koromandelskim. Stamtąd udał się pośpiesznie do Madrasu na wieść o zbliżaniu się dużych sił francuskich i o ataku nawaba Bengalu, który zdobył m.in. Kalkutę. Gigantyczne opóźnienia w komunikacji na takich odległościach spowodowały, że w tym samym czasie Watson dostał rozkaz (napisany wiele miesięcy wcześniej, w zupełnie innej sytuacji) powrotu ze swoją eskadrą do Anglii. Zignorował go i 17.10.1756 podążył ku delcie Gangesu z wojskiem podpułkownika Clive’a; miał wtedy ze sobą cztery liniowce (w tym Tyger), jedną fregatę 24-działową i dwa uzbrojone statki wschodnioindyjskie. Brytyjczycy zakotwiczyli 30.11.1756 na redzie Balasor. Weszli 8.12.1756 do ujścia rzeki Hugli. Dotarli 15.12.1756 do Fulta (Fultah, Falta). Watsonowi udało się zgromadzić tam dość poważne siły. U schyłku grudnia eskadra rozpoczęła kampanię na Hugli, idąc dalej w górę rzeki. 29 grudnia Tyger, Kent i Salisbury ostrzelały fort Budge Budge (Bougeebougee, Bougee-Bougee), a piechota królewska i marynarze, we współpracy z wojskami Clive’a, zajęła wszystkie okoliczne umocnienia. 31 grudnia flota wznowiła podążanie w górę rzeki, docierając 1.01.1757 do fortu Tanna (Tannah) bardzo blisko Kalkuty. Brytyjczycy zajęli tam baterie opuszczone przez przeciwnika; następnego dnia żołnierze ruszyli ku Kalkucie, gdzie podążyły też liniowce Kent i Tyger. Brytyjczycy odbili Kalkutę 2 stycznia 1757. Okręty zakotwiczyły 9.01.1757 przy miejscowości Hugli, 30 mil na północ od Kalkuty; zdobyto Hugli dopiero po zaciętych walkach 12.01. Okręty wyżej się już nie posunęły (siły główne wróciły do Kalkuty), ale atakowano rozmaite punkty na lądzie, m.in. kmdr Speke zniszczył składy żywności w Gongee i przy pomocy oddziału wojska pobił atakujących go Hindusów. Po kolejnych walkach pod Kalkutą zawarto pokój 9.02.1757. Watson rozpoczął przygotowania do uderzenia na Chandernagore – 70 mil od morza. Do ekspedycji doszło w marcu (14 marca oznajmiono żołnierzom rozpoczęcie wojny z Francją); po bombardowaniu z lądu i morza (trzy liniowce włączyły się 19 marca po dojściu z Kalkuty, którą opuściły 11 marca; Tyger został podczas tej akcji chwilowo flagowcem kadm. Pococka, ponieważ miał wystarczająco małe zanurzenie, aby wejść tak daleko w górę rzeki Hugli) Francuzi poddali się 23.03.1757. Pokój z nawabem został zerwany; korzystając z przekupstwa i intryg na dworze tego władcy poważnie osłabiono jego siły. Decydującą klęskę Hindusom zadał Clive w bitwie pod Plassey 23.06.1757, w której ze strony marynarki brytyjskiej brał udział tylko mały oddział marynarzy w funkcji kanonierów. Wiceadm. Watson, którego zdrowie bardzo szwankowało w klimacie Indii, zmarł 16.08.1757 w Kalkucie. Nowym głównodowodzącym Royal Navy w Indiach Wschodnich został George Pocock, który tymczasem awansował na wiceadmirała. Doszło do bitew pod Cuddalore 29.04.1758 i Negapatam 3.08.1758, a w nich uczestniczył z wyróżnieniem Tyger. W marcu 1759 Pocock wysłał Lathama z depeszami do Anglii na pokładzie 499-tonowego statku wschodnioindyjskiego Admiral Watson, który dotarł do celu pod koniec roku. Latham wycofał się z aktywnej służby i osiadł w Shropshire. Zmarł blisko Shrewsbury w 1762 (podaje się różne daty dzienne, np. 11.01, 11.02, 13.02).
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów angielskich, są nimi: Thomas Noel (... - 05.06.1756, awans kapitański otrzymał 12.11.1745), Timothy Nucella (... - 04.04.1756, awans kapitański otrzymał 12.04.1745) oraz Robert Wellard (... - 15.04.1776, awans kapitański otrzymał 31.05.1746).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Thomas Noel urodził się około 1718 w szlacheckiej rodzinie. Jego rodzicami byli Clobery Noel (baron Kirkby Mallory; torysowski polityk w Izbie Gmin w latach 1727-1734) oraz Elizabeth Rowney. Służył w Royal Navy od 17.02.1730/31, zaczynając jako „ochotnik-z-rozkazu”. Od lutego 1731/32 zajmował pozycję midszypmena. Zdał egzamin na porucznika 1.03.1738/39. Służył w tym stopniu od 27.02.1739/40 na okrętach operujących na wodach portugalskich, na Morzu Śródziemnym, wodach angielskich, kanale La Manche. Awansował 16.11.1744 do rangi commander dostając dowództwo 8-działowego slupa trójmasztowego Furnace, skierowanego na wody Szkocji i Irlandii. Awansował 12.11.1745 do stopnia captain wraz z otrzymaniem komendy (zachował ją do lipca 1747) nad 20-działową małą fregatą Greyhound patrolującą wody szkockie. Po upadku powstania jakobitów francuskie okręty próbowały wywozić znaczniejszych powstańców, którym groziła śmierć z rąk Anglików. Pod koniec kwietnia 1746 duże fregaty korsarskie Mars (32 działa) i Bellone (34/36 dział), wyposażone w Nantes, pojawiły się u zachodniego wybrzeża Szkocji, w Loch nam Uamh w Moidart, zabierając wielu uciekinierów, w tym lordów Elcho i Drummond. Wkrótce jednak dotarł tam bardzo aktywny Noel na Greyhound, który we współdziałaniu z dwoma slupami (Baltimore i Terror) zaatakował 1.05.1746 żaglowce francuskie, ale po 6 godzinach walki został odepchnięty ze stratami. Ocaliło to życie wielu jakobitom. Od lipca 1747 do czerwca 1749 Noel był kapitanem 50-działowca Severn na Morzu Śródziemnym. Chodziło w tym przypadku o należenie do skromnej eskadry pod kadm. Forbesem, którą pozostawiono na tamtych wodach jako reprezentującą Royal Navy w latach pokoju (po zakończeniu w 1748 wojny o sukcesję austriacką). Od czerwca 1755 dowodził 60-działowcem Princess Louisa, od stycznia 1756 flagowcem komodora Edgcumbe, sprawującego wtedy komendę nad eskadrą na Morzu Śródziemnym (w Port Mahon) przed przybyciem wiceadm. Bynga. Bezpośrednio przed i w bitwie pod Minorką 20.05.1756 Princess Louisa manewrował niezbyt zręcznie i na dodatek pechowo, a Noel został śmiertelnie ranny, gdy kula urwała mu nogę; zmarł 5.06.1756.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Timothy Nucella urodził się około 1713. Służył w Royal Navy od lutego 1727/28 jako midszypmen. Zdał egzamin na porucznika 23.03.1733/34. Zajmował takie stanowisko od lipca 1740 na okrętach operujących na kanale La Manche i na Morzu Śródziemnym. Na pokładzie 80-działowca Marlborough walczył w bitwie pod Tulonem 11.02.1743/44. Awansował 17.12.1744 do rangi commander dostając na moment (do 10.01.1744.45) dowództwo 14-działowego slupa dwumasztowego Wolf. Awansował 12.04.1745 do stopnia captain wraz z otrzymaniem komendy (zachował ją do sierpnia 1745) nad 80-działowcem Chichester, którego należało doprowadzić (stracił poprzedniego dowódcę) do Spithead dla wycofania do rezerwy. Od lipca 1746 do stycznia 1749/50 Nucella był kapitanem 60-działowca York, skierowanego do Indii Wschodnich w eskadrze komodora Griffina. Griffin nie zdziałał tam wiele poza zbijaniem majątku i odnotowywaniem awansów; w lipcu 1748 zastąpił go kadm. Boscawem, a Nucella na okręcie York pozostał w składzie floty nowego głównodowodzącego. Po zdaniu komendy w styczniu 1749/50 Timothy Nucella wrócił do Anglii (zaś York nadal przebywał na Oceanie Indyjskim). Od lipca 1752 Nucella dowodził 24-działową małą fregatą Hind, wysłaną pod koniec 1755 do zachodnich wybrzeży Afryki, a stamtąd na wody Jamajki. Timothy Nucella zmarł tam 4.04.1756.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Robert Wellard był porucznikiem Royal Navy od 12.03.1739/40. Awansował 28.10.1744 do rangi commander dostając dowództwo 16-działowego slupa dwumasztowego Mercury; w trakcie rejsu z depeszami do Plymouth został przechwycony przez dwa podobne żaglowce francuskie i po próbie ucieczki oraz walce poddał się koło przylądka Lizard 14.04.1745. Awansował 31.05.1746 do stopnia captain wraz z otrzymaniem tymczasowej komendy (zachował ją do września 1746) nad 74-działowcem Namur. Od grudnia 1746 do stycznia 1748/49 dowodził 44-działowcem Hastings, zdobywając wiele francuskich jednostek korsarskich na wodach kanału La Manche i Morza Północnego – 5.05.1747, 5.07.1747, 26.03.1748, 6.04.1748, 23.04.1748 i eskortując konwoje w lipcu 1748. Wycofał się ze służby w marynarce wojennej i przeszedł do floty cywilnej, prawdopodobnie dowodząc m.in. statkami pocztowymi z Dover. Zmarł 15.04.1776 w Dover.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów angielskich, są nimi: William Holmes (... - 09.1748, awans kapitański otrzymał 05.04.1747), Henry Marsh (... - 23.09.1772, awans kapitański otrzymał 12.03.1747/48) oraz Thomas Saumarez (... - 21.09.1766, awans kapitański otrzymał 27.11.1748).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

William Holmes został porucznikiem Royal Navy 16.03.1741/42. Zajmował takie stanowisko na okrętach operujących na wodach kanału La Manche, Zatoki Biskajskiej, Portugalii, Indii Wschodnich (tam od listopada 1746). W eskadrze Oceanu Indyjskiego awansował 5.02.1746/47 do stopnia commander dostając dowództwo tajemniczego żaglowca lokalnego (zapewne pierwotnie handlowego i kupionego przez marynarkę wojenną) Fogo, użytego przez Royal Navy w charakterze brandera, ale oficjalnie nie zarejestrowanego - zwłaszcza że zatonął już w grudniu 1747 (pod innym kapitanem). Holmes awansował 5.04.1747 do rangi captain otrzymawszy komendę (zatrzymał ją do lipca 1748) nad 30-działowcem Medway Prize (Medway’s Prize). Przerzucanie od lipca 1748 przez komodora Barnetta na kolejne jednostki (Princess Mary, Medway) nie miało już większego znaczenia, ponieważ we wrześniu 1748 William Holmes zginął podczas oblężenia Pondicherry.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach